امکان سنجی برگزاری آموزش الکترونیکی برای دانش آموزان دارای معلولیت جسمی-حرکتی مدارس استثنایی دخترانه شهر تهران

هدف پژوهش حاضر مطالعه امکان سنجی برگزاری آموزش الکترونیکی برای دانش آموزان دارای معلولیت جسمی-حرکتی مدارس استثنایی دخترانه شهر تهران بود. در این راستا با بررسی ادبیات نظری و تجربی و همچنین مدلهای ارائهشده در زمینه امکان سنجی آموزش الکترونیکی، مدل مفهومی پژوهش متشکل از یازده مولفه: فرهنگ استفاده، سازمان نیروی انسانی، بستر نرم افزاری، بستر سختافزاری، کیفیت سیستم، کیفیت محتوا، کیفیت خدمات، رضایت کاربر، قصد استفاده از سیستم، وفاداری به سیستم و منافع شبکه تهیه و تدوین گردید. با توجه به مدلهای مفهومی و همچنین پرسشنامه های داخلی و خارجی که در زمینه امکان سنجی یادگیری ارائه شده بود. ابزار اصلی پژوهش 2 پرسشنامه محقق ساخته بود که دارای پایائی 0/79 با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ بود. برای تحلیل داده ها از روش آمار توصیفی و آمار استنباطی (آزمون توزیع دوجمله ای، کای-دو) 1 استفاده شد. 57 مدیر و مربی به پرسشنامه پاسخ دادند. تنها %23 از این افراد در مورد حداقل یک درس تجربه آموزش الکترونیکی با دانش آموزان خود داشته اند. از دیدگاه %60 از مدیران و مربیان موردمطالعه، میزان اهمیت آموزش مجازی برای دانشآموزان دارای معلولیتهای جسمی-حرکتی در حد زیاد و خیلی زیاد بود. آموزش الکترونیکی در مولفه های تنظیم زمان آموزش، فراهم ساختن فرصت برابر آموزش برای کودکان دارای معلولیت جسمی-حرکتی، جلب مشارکت والدین، میزان دسترسی به آموزش، سهولت استفاده از امکانات آموزشی، کسب مهارتهای اجتماعی، برقراری ارتباط با دیگران، کاهش هزینه های آموزش برای والدین، کاهش هزینه های آموزش برای مدرسه، برقراری یادگیری مستمر، رفع نیازهای روانی دانش آموزان، افزایش اعتمادبه نفس دانشآموزان، در حد زیاد و خیلی زیاد موثر دانسته شد.

کلیدواژه ها:

آموزش الکترونیکی ، معلولیت جسمی-حرکتی ، برقراری یادگیری مستمر