دلبستگی شغلی و فلات زدگی شغلی شاخصی اساسی در بهبود عملکرد کارکنان

امروزه سازمان ها به کارکنانی نیازمندند که سازگار با ارزش ها و اهداف سازمانی، دارای انگیزه قوی و متعهد و متمایل به حفظ و ادامه عضویت سازمانی باشد. فراتر از شرح وظایف مقرر و معمول خود به کار و فعالیت بپردازند؛ کارکنانی که بخواهند و بتوانند بیش از مقدار معمول برای دست یابی به اهدافی سازمانی مشغول به کار باشند. در این میان دلبستگی شغلی و فلات زدگی شغلی، متغیرهایی از سازه های روانشناختی مربوط به رفتار کاری اند که توجه زیادی را در سال های اخیر به خود جلب کرده اند. دلبستگی شغلی به عنوان یک نگرش یک متغیر مهم در به حداکثر رساندن اثر بخشی و عملکرد کارکنان سازمان است. ضرورت توجه به مقوله فلات شغلی نیز توسط کلیه سازمان ها به منظور ارتقای عملکرد سازمانی اجتناب ناپذیر است. چراکه کارکنان انتظار دارند سازمان ها فرصت هایی را برای یادگیری آن ها فراهم کنند، فرصت هایی که برای توسعه حرفه ای و قابلیت استخدام آنها در آینده بسیار مفید و اثر بخش باشد. با عنایت به این که افرادی که در یک مجموعه یا سازمان فعالیت می کنند در عملکرد آن سازمان یا مجموعه نقش بسزایی دارند و از طرفی رضایت این افراد از سازمان خود نقش بسزایی در بازدهی و نوع عملکرد سازمان ایفا می کند. به نظر می رسد احساسات و نگرش های مثبت افراد در رابطه با سازمان و شغل خود میتواند راهگشای بسیاری از مشکلات باشد. لذا هدف از این مقاله بررسی تاثیر دلبستگی شغلی و فلات زدگی شغلی بر بهبود عملکرد کارکنان است.

کلیدواژه ها:

دلبستگی شغلی ، فلات زدگی شغلی ، بهبود عملکرد ، منابع انسانی ، رضایت شغلی