پایداری نانوسیالات رقیق اکسیدمس آب و اکسیدمس گلیکول: بررسی تئوری و تجربی

در این تحقیق، تعداد زیادی آزمایش به منظور تهیه نانوسیالات پایدار شامل ذرات 05 نانومتری اکسید مس و با توزیع مناسب در سیالات پایه متفاوت اتیلن گلیکول، آب یون زدایی شده و مخلوط آب/اتیلن گلیکول با نسبت درصد حجمی 05 05 ، با حضور و یا بدون حضور مواد - فعال سطحی سدیم دودسیل سولفات، پلی وینیل پیرولیدن و تریتون ایکس 155 ، انجام گرفته است. نانوسیالات با استفاده از رو دومرحله ای و در غلظت های وزنی 0/1-0/4 درصد و با تأکید بر کاربردهای انتقال حرارتی آن، آماده شدند. مواد فعال سطحی نیز درگستره غلظت حجمی 5 1 درصد درنظر گرفته شدند. مشاهدات بصری بر روی ته نشینی نانوذرات، اندازه گیری اندازه ذرات و تحلیل پتانسیل زتا و همچنین کنترل مقدار اسیدیته، به منظور ارزیابی پایداری نانوسیالات به طور تجربی مورد استفاده قرار گرفتند. همچنین، رو های موجدهی فراصوت، هم زدن و افزودن محلول بافر نیز به منظور بهبود پایداری نانوسیالات اعمال شدند. نتایج نشان دادند که اتیلن گلیکول، به عنوان یک سیال پایه برای نانوذرات اکسید مس، در مقایسه با آب و مخلوط آب/اتیلن گلیکول، محیط بهتری به شمار می آید. بهترین شرایط پایداری و بهترین رو پایدارسازی در حضور مواد فعال سطحی نیز ارائه شده اند.

کلیدواژه ها:

نانوسیالات ، نانوذرات ، پایداری ، اتیلن گلیکول ، اکسید مس