شناسایی ابعاد موثر بر مفهوم پایداری اجتماعی جوانان در طراحی مدیاتک

از نیمه دوم دهه 1990، انقلاب الکترونیک، تمامی جنبه های زندگی و به موازات آن معماری را تحت تاثیر خود قرار داده است. تاثیر دنیای الکترونیک و اطلاعات بر فضاهای معماری فراتر از تاثیرات فیگوراتیو است و به تعریف جدیدی از فضاهای عملکردی نیاز دارد. امروزه طیف وسیع مخاطبین با نیازهای متفاوت، مراکز چندرسانه ای یا مدیاتک را به مردمی ترین فضای فرهنگی تبدیل نموده است که صرفا برای پژوهش و مطالعه نبوده بلکه به فضایی اجتماعی برای تبادل اطلاعات و تعامل با دیگران تبدیل شده است. این فضا به عنوان مکان عمومی و اجتماعی باید بتواند شرایط لازم برای ترک منازل و گردهمایی در چنین فضاهایی را فراهم آورد. ظهور واژه پایداری در دهه های پایانی قرن بیستم که با اهداف محیطی، اقتصادی و اجتماعی تبیین گردیده، توجه به این نیاز اجتماعی انسان را بیشتر می نماید. این امر در شکل گیری الگوهای جدید معماری تاثیر قابل توجهی گذاشته است، به طوری که تمرکز بر معماری انسانگرا، به عنوان پاسخگوی نیازهای انسانی در ابعاد مختلف ، حائز اهمیت گردیده است. اما با این وجود، باز هم پژوهش های موجود در ارتباط با معماری پایدار، عمدتاً در بخش کالبدی (محیطی و اقتصادی) صورت گرفته است و در بخش کیفی (اجتماعی - فرهنگی) بیشتر تحقیقات در مقیاس شهری انجام گردیده و کمتر وارد حیطه معماری شده است. بنابراین پرسش پژوهش در جهت رسیدن به این هدف این گونه مطرح می شود که چگونه میتوان مفهوم پایداری اجتماعی را در طراحی مدیاتک عینیت بخشید؟ این مقاله می کوشد به روش توصیفی و تطبیقی و با استفاده از منابع مکتوب درباره مبانی نظری مفهوم پایداری اجتماعی و با کمک بررسی نمونه فضاهایی از مرکز چندرسانه ای به یافتن معیارهای طراحی مدیاتک بپردازد . در گام بعدی این تحقیق، با توجه به اینکه پایداری اجتماعی تعریف مطلقی ندارد و نسبت به افراد استفاده کننده و نوع کاربری بنا، می تواند متغییر باشد، پرسشنامه ای برای اولویت بندی معیار های استخراجی از منابع موجود در بین قشر مورد نظر یعنی جوانان توزیع گردید و در نهایت با استفاده از نتایج تحلیل های صورت گرفته، مبانی طراحی معماری مرکز چندرسانه ای با تئوری پایداری اجتماعی برای جوانان بیان گردیده است.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، پایداری اجتماعی ، مدیاتک ، مرکز چندرسانه ای ، جوانان