اسکان غیر رسمی چالشی فراروی توسعه پایدار شهری

توسعه سریع شهری، در چند دهه معاصراز ابعاد مختلف اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، سیاسی، محیطی و ... زندگی بشر را تحت تاثیر قرار داده است . مطرح شدن توسعه ی پایدار، به عنوان شعار اصلی هزاره سوم نیز ناشی از اثرات شهرها برگستره زیست کره و ابعاد مختلف زندگی انسانی است. بدون شک بحث از پایداری و توسعه ی پایدار بدون توجه به شهرها و شهرنشینی بی معنی خواهد بود. بر اساس برآورد های سازمان های بین المللی فعال در زمینه اسکان بشر، حدود یک میلیارد نفر از جمعی جهان اکنون در زاغه ها و حاشیه های شهری یا به صورت اسکان غیر رسمی زندگی می کنند و به تعبیری شهر در هر کشوری به محل تمرکز ثروت و انباشت فقر تبدیل شده است و همین امر پیامدهای نامطلوبی را با خود به همراه داشته که در زمینه های اجتماعی و کالبدی آنها نمود پیدا می کند . کیفیت پایین زندگی نیاز به داشتن پایداری در شهرنشینی و همچنین پتانسیل بالایی این مناطق برای انواع آسیب ها و مسائل اجتماعی که درصورت بی توجهی می توانند تهدیدی برای هستی یک شهر به حساب آیند، پژوهش حاضر را بر آن داشته است تا ضمن بررسی مشکلات کالبدی حاشیه نشینی و کنکاشی در اهداف سه گانه و راهکارهای معماری پایدار و تطبیق عوامل مرتبط در این دو اصولی را برای ساماندهی به کالبد مناطق حاشیه نشین درجه کمرنگ نمودن اثرات مخربی از قبیل :عدم رضایت پایین بودن روح تعلق شهروندی و عدم مشارکت ، احساس تبعیض، سرخوردگیهای انباشت شده، احساس عدم تعلق به شهر، منظر شهری نامناسب ، مسکن غیر پایدار ،آسیب به محیط زیست و ایجاد آلودگی و .. ارایه نماید. باشد که گامی برای طراحی شهر پایدار به حساب آید.

کلیدواژه ها:

مسکل ، اسکان غیررسمی ، حاشیه نشینی ، توسعه پایدار ، طراحی پایدار