بررسی رفتار رانندگان موتورسیکلت ها در استفاده از کلاه ایمنی

امروزه درصد بالایی از تلفات انسانی در جهان مربوط به تصادفات می باشد (حدود 2 درصد که این آمار در ایران در کشته شدگان حدوداً 2 برابر ودر مجروحان تقریبا 5/1 برابر استاندارد جهانی است) که هزینه بالایی را در بر می گیرد (3-1 درصد از تولید نا خالص داخلی) با توجه به نقش 40-30 درصدی موتورسواران در تصادفات، سهم بالای عامل انسانی در حوادث رانندگی (بیش از 90 درصد، به تنهایی یا مشترک با عوامل دیگر) و اینکه استفاده از کلاه ایمنی تأثیر بالایی در کاهش مرگ و میر و جراحات موتور سواران در تصادفات دارد (عدم استفاده از کلاه ایمنی تا 4 برابر احتمال آسیب ها را افزایش می دهد)، لذا این پژوهش با هدف شناسایی رفتار رانندگان موتور سیکلت و عوامل روانی که باعث تسهیل در استفاده از کلاه ایمنی می شوند انجام شده است تا شاید گامی در جهت کاهش مرگ و میر، جراحات انسانی و هزینه تصادفات برداشته شود. در این پژوهش از مدل اعتقاد بهداشتی (HBM) که متشکل از چهار بخش حس ترس (حساسیت درک شده، شدت درک شده)، ارزیابی رفتاری (منافع درک شده، موانع درک شده)، انگیزه سلامتی و راهنمای عمل می باشد، استفاده شده است. این پژوهش از نوع توصیفی تحلیلی بوده و داده های اولیه آن از طریق پرسشنامه هایی که در بین موتورسواران واقع در سطح شهر بصورت تصادفی انتخاب شده اند بدست آمده است. نتایج بدست آمده حاکی از این است که طراحی مناسب و استاندارد کلاه ایمنی و آموزش به منظور تغییر رفتارها به سمت رعایت اصول و مقررات ایمنی، در پیشگیری از حوادث موثر می باشند.

کلیدواژه ها:

تصادفات ، ایمنی ، کلاه ایمنی موتور سواران ، مدل اعتقاد بهداشتی ، (HBM)