تعیین مدل تصادفات عابرین پیاده در مناطق شهر تهران با استفاده از روش آماری خطی (مطالعه موردی: منطقه 6 شهرداری تهران)

در میان استفاده کنندگان از راه، عابرین پیاده به عنوان آسیب پذیر ترین عضو شناخته میشوند. با وجود اقدامات مختلفی که جهت ایمنی عابر انجام گرفته است، متاسفانه سالانه شاهد تصادفات فراوان ناشی ازتصادف عابرین پیاده و وسایط نقلیه هستیم. تلفات نیروی انسانی بدترین پیآمد تصادفات بوده که هزینه های گزاف اجتماعی و اقتصادی آن اثرات جبران ناپذیری بر جامعه وارد میکند. مطالعات نشان داده است که بیش ازیک سوم متوفیان ناشی از تصادفات ترافیکی مربوط به عابرین پیاده است. یکی از ضروری ترین این اقدامات، شناخت صحیح مناطق حادثه خیز و اولویت بندی آن ها به لحاظ میزان وقوع تصادفات می باشد. در این مقاله ابتدا، آمار و اطلاعات مورد نیاز نظیر جمعیت، جذب سفر و تولید سفر هر منطقه از مناطق 22 گانه شهرداری تهران از مراجع مختلف مانند پلیس راهور جمع آوری شده است. سپس، با استفاده نرم افزار SPSS و با استناد به مدل آماری خطی بر اساس متغیر های جمعیت، جذب سفر و تولید سفر هر منطقه از مناطق 22 گانه شهرداری تهران، مناطق تصادف خیز (تصادفات عابر و وسایط نقلیه) شناسایی شده اند. با توجه به نتایج به دست آمده، از بین سه منطقه پر حادثه، مطالعه موردی بر روی منطقه 6 شهرداری تهران انجام گرفت. سپس، با بررسی های میدانی و تحت نظر گرفتن رفتار عابرین و رانندگان وسایط نقلیه در این منطقه، سعی بر شناسایی علل تصادفات و ارائه راهکارهای قابل اجرا جهت افزایش ایمنی و کاهش تصادفات عابرین شده است. که میتوان به اقداماتی از قبیل افزایش تعداد پل های عابر پیاده ، جداسازی کامل لاین های رفت و برگشت و اجرای سرعت گیر در نزدیکی محل عبور عابرین و همچنین فرهنگ سازی و آموزش به شهروندان اشاره کرد.

کلیدواژه ها:

تصادف ، عابر پیاده ، مدل آماری خطی ، وسایط نقلیه