بررسی سیر تحول مسکن و نماسازی در ایران

در هنر معماری میتوان بارزترین جلوه های فرهنگ هر قوم و هر دوره تاریخی را یافت که نمایشگر و گویای فضای زیست بشر باشد، همچنین هنر معماری در نماسازی منعکس کننده روابط و الگوهای رفتاری و اجتماعی هر دوره در پوسته ی بیرونی ساختمان ها بوده است. این پوسته در ابتدا نقش پوشش و حایلی میان انسان و محیط خارج را ایفا می کرده ولی به مرور زمان وظیفه ابراز هویت، زیباسازی محیط و کارکردهای بسیاری را به عهده گرفت. در حال حاضر با وجود گسترش ارتباطات و ورود عناصر و مصالح غربی به معماری ایران برخی سنتهای آرایشنما در بناهای باستانی ایران در شکل و محتوایی متفاوت، مجدد احیا شد. هدف مقاله حاضر شرح تحولاتی است که شکل مسکن در ارتباط با شرایط اقلیمی، جغرافیایی، فرهنگی و تاریخی در مواجهه با بافت شهری دچار شده است و در این راستا با ارائه تاریخچه کوتاهی از پیدایش مسکن و بررسی عناصر بکار رفته در نمای خانه ها به عنوان پوست های هویت ساز از دوران نوسنگی تا دوره معماری جمهوری اسلامی ایران بدان پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

مسکن ، نما ، تزئینات نما ، معماری ، فضای محرمیت