بازی نمادی و رشد شخصیتی کودک

سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,426

فایل این مقاله در 6 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ICOHACC01_867

تاریخ نمایه سازی: 14 آذر 1394

چکیده مقاله:

بازی طبیعی ترین شکل عملکرد کودک، برای ارتباط با دنیای پیرامون خود است. یک کودک نوپا، حین بازی مهارتهای زندگی کردن را می آموزد؛ از جمله اینکه چگونه با دیگران ارتباط برقرار کند، و یا حتی مهارتهای حرکتیاش را بپروراند. اگرچه بازی در ذات بچه هاست ولی نباید تاثیر گسترده آن بر رشد عاطفی، جسمی و عقلی کودک نادیده گرفته شود. چرا که بازی عواطف و احساسات، استعدادها و روشهای یادگیری کودک را نمایان می کند و رشد و بالندگی کودک و حتی دستیابی به حس عزت نفس و حس استقلال کودک در گرو بازی و شیوه های مختلف آن است. یکی از رایج ترین بازیهای کودک بازی نمادی است، که به او توانایی ایفای نقش های نمادین را می دهد. این نقش ها نشان دهنده عوالم درونی کودک بوده و در رشد شناختی کودک و شکلگیری شخصیت اجتماعی او نقش بسزایی دارند. در این بازی، نیروی تخیل به کودک کمک می کند تا او نقش ها و نشانه ها را بسازد، این نقش ها و نشانه ها جانشین اشیاء، حیوانات و اشخاص واقعی می شوند. از بعد اجتماعی، تعاملات در بازی، به کودک این توانایی را می دهد که تصورش از خود و دیگران را پرورش دهد. او در بازی نقش خود را مرتب عوض می کند و مجبور است دیدگاه خود را نیز تغییر دهد، در نتیجه بازی فرصتی است تا بتوان ناسازگاری ها و نابسامانی های کودک را اصلاح کرد و راه عقل و پذیرش نظم و ضوابط را به کودک نشان داد.

نویسندگان

سیما خادمی مسجد

دانشجوی کارشناسی ارشد معماری

اردشیر گوزلی

دانشجوی کارشناسی ارشد معماری

مراجع و منابع این مقاله:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :