بررسی اثر کاهش زاویه سیستمهای باربر سازههای فولادی بر تغییرات زمان تناوب اصلی نوسان

زلزله خطری طبیعی است که میتواند موجب خرابیهای ویران کنندهای در ساختمانهای اطراف ما شود. زلزلههای متوسط و قوی در چند دهه اخیر، مناطق زیادی از دنیا را مورد لرزش قرار دادهاند. فلسفه طراحی مناسب سازه این است که سازه در مقابل زلزلههای خفیف با عملکرد خطیمقاومت کند و در مقابل زلزلههای متوسط یا بزرگ آسیب ببیند و وارد محدوده غیر خطی شود. به دلیل وجود زمینهایی دارای اضلاع ناموازی و همچنین علاقه معماری معاصر به طراحی سازههای نامنظم در پلان و بعضا سازههای دارای اضلاع ناموازی و یا مثلثی، لذا نتایج این دسته از سازهها به خصوص زمان تناوب اصلی نوسان سازهها به عنوان یک معیار مناسب جهت تعیین رفتار سازه باید مورد مطالعه و بررسی قرار گیرد. در این تحقیق ابتدا پلان مورد نیاز جهت بررسی ناموازی بودن سیستم باربر ارایه میشود و سپس با طراحی سازهها مطابق با ضوابط آییین نامههای لرزهای و تحلیل سازهها پارامترهای مورد نظر مورد بررسی و مطالعه قرار گیرند، سپس مقادیر به دست آمده با نتایج از پیش فرض شده مقایسه و مقدار کاهش یا افزایش پارامترها اندازه گیری میشود. نتایج به دست آمده نشان میدهد سازههای دارای سیستم باربر ناموازی از اولین مود خود در پیچش قرار میگیرند. همچنین مشاهده شد که زمان تناوب اصلی نوسان سازههای 2 طبقه دارای سیستم باربر ناموازی 63 و برای سازههای 22 طبقه 26 درصد نسبت به سازه دارای سیستم باربر موازی کاهش مییابد. همچنین مشاهده شد که افزایش ارتفاع سازهها باعث نزول روند کاهشی زمان تناوب اصلی نوسان سازه-های دارای سیستم باربر ناموازی نسبت به سازههای دارای سیستم باربر موازی میشود.

کلیدواژه ها:

زمان تناوب اصلی نوسان ، سیستم باربر ناموازی ، قاب خمشی ، مهاربند همگرا