پرورش شخصیت در مدرسه و کلاس درس

دبستان، نخستین مرکز آموزش و پرورش رسمی و مستقیم برای کودک است . اساس هر نوع آموزش و پرورش در کودک پی ریزی می شود و بیش از هر عامل دیگر در کودک تاثیر دارد. ما انتظار داریم دانش آموزانمان در مدارس نمونه تحصیل کنند، مدارسی که معلم نمونه دارند، معلمانی که ویژگی های خاصی داشته باشند. این یک پدیده ی معمولی است که معلمان بر اساس نگرشی که نسبت به دانش آموز دارند آنها را ارزیابی می کنند و آموزش می دهند، اهمیت این موضوع زمانی افزایش می یابد که بدانیم خانواده ها نیز عقاید معلمان در مورد فرزندانشان را جدی می گیرند. ما نا گزیریم خود را تربیت کنیم، یعنی آنها را کمک و هدایت کنیم که شخصا آمادگی لازم برای سازگاری موفقیت آمیز با محیط را پیدا کنند. خانواده هایی نیز هستند که این گونه می اندیشند که فقط در خانه کودک باید پرورش یابد. در حالی که این خانواده ها در مقابل هر رفتار نا پسند کودک خود سکوت می کنند. در مراکز آموزشی می توان به دانش آموز و کودک یاد داد. و اخلاق و رفتار پسندیده ی اجتماع را در او تقویت کرد. اینکه ما بتوانیم تمام استعداد ها و توانایی های کودک را کشف کنیم، در خانه غیر ممکن است. برای پرورش کودک، نیروهایی به کار گرفته می شوند که برای این کار آموزش دیده اند. فقط در محیط عمومی و با وجود چندین کودک هم سال است که می شود شخصیت او را شکل داد. کودک با کمک مدرسه می تواند تمام عادات زشت را کنار بگذارد. همانطور که رفتار و کردار ناپسندی را از خانواده، ممکن است به جامعه بیاورد، می توان با تعلیم و تربیت، رفتارهای صحیح را آموزش داد. او به خوبی می فهمد و شخصیت بهتر را انتخاب می کند.

کلیدواژه ها:

پرورش ، شخصیت ، مدرسه و کلاس درس