بررسی تجربی میانمدت تاثیر تزریق گاز نیتروژن بر روی کاهش پتانسیل روانگرایی در خاکهای ماسهای اشباع در درصد رطوبت 20 و 21 درصد

در مقاله حاضر از طریق تزریق گاز بهصورت دستی و به وسیله یک سوزن به قطر 2 میلیمتر متصل به یک کپسول گاز نیتروژن جهت پر نمودن خلل و فرج خاک استفادهشده است. روش کار بدین گونه است که ابتدا نمونه خاک ماسهای خشک با مقدار معینی آب مخلوط شده و نمونه به حالت نیمه اشباع تبدیل می شود. سپس ماسه مرطوب به درون جعبهای شیشهای با ابعاد مشخص و بهطور لایهلایه ریخته شده و مقدارمشخصی متراکم میگردد. آنگاه جعبه یا شده بر روی میز لرزه قرار میگیرد و تجهیزات جانبی مانند نشست سنج و پایهها به آن جهت اندازهگیری نشستهای قایم متصل می گردند. سپس با حرکت میز لرزه با شتابی مشخص بین 0.4g تاg 0.6 مقادیر نشستهای قایم در زمانهای 3 ،6 و 12 ساعت پس از تزریق در سطح خاک قرایت میگردد. نتایج نشان میدهد که هر چه از زمان تزریق گاز میگذرد گاز خروجی از نمونهها افزایش یافته و آنها در زمان کوتاهتری به روانگرایی میرسند. مقادیر کاهش نشست بسته به نوع ماسه، مقدار تراکم، درصد رطوبت، مقدار تزریق و مدت زمان ماندگاری گاز درون نمونه، میتوانند بین68 تا 95 درصد نسبت به زمانهای پس از تزریق گاز (3 ،6 و 12 ساعت) متغیر باشند.

کلیدواژه ها:

روانگرایی ، گاز نیتروژن ، نشست قایم ، میان مدت ، درجه اشباع