بررسی نقش نورپردازی در معماری منظر و طراحی پارک های شهری

نور یکی از مهمترین عوامل کیفی و نمادین بوده و از نظر کارکرد عملی از جایگاه ویژه ای در معماری و شهرسازی برخوردار است. نورپردازی تعریف کننده هویت و سیمای شبانه شهر است و طراحی روشنایی شهری نه تنها موضوعی صرفا تزیینی نیست، بلکه روشی جهت تامین امنیت و آرامش بیشتر محیط می باشد. شهر در شب با حضور انسان تعریف می شود و نورپردازی مناسب فضاهای شهری می تواند خاطره ساز شده و در حافظه جمعی شهر بنشیند پارک های شهری بخشی از فضاهای سبز عمومی هستند که بازدهی اجتماعی دارند و عموم مردم از آنها در گذران اوقات فراغت، تفریح و مصاحبت با دوستان و گردهمایی اجتماعی و نظایر اینها استفاده می کنند. سیمای شبانه پارک های شهری و عناصر روشنایی نیز بخشی از مباحث طراحی منظر یک پارک می باشد.نورپردازی در پارک ها باید به گونه ای باشد که رهگذران در آرامش باشند و فضا امکان انجام فعالیت های مختلف را برای مردم فراهم کند. سیمای شبانه به عنوان جزیی لاینفک در طراحی پارک ها و باغ ها، باید به طور همزمان و با سایر بخش ها طراحی شود. نورپردازی در پارک شهری می بایست در راستای اهداف فوق باشد؛ 1- کمک به خوانایی نقاط عطف، نشانه ها، مسیرهای عبوری و مناطق پر تراکم 2- تسهیلاتی برای حرکت پیاده ها و وسایل نقلیه، ترویج ایمنی بیشتر در محیط 3- کمک به تاکید نقاط عطف پارک و تشویق استفاده کنندگان در شب. این مقاله با معرفی ویژگی های نور، نور پردازی و قواعد کلی نورپردازی و روشنایی به معماران و معماران منظر در طراحی سیمای شبانه فضاهای باز عمومی به ویژه پارک ها کمک می نماید

کلیدواژه ها:

نورپردازی ، معماری منظر ، طراحی پارک شهری ، طراحی پارک ، پارک