جستاری در باب نقش معماری در بازپروری فرهنگی با تاکید بر بعد اجتماعی فضاهای عمومی، (مطالعه موردی: مجموعه های فرهنگی)

فرهنگ چکیده ای از راه ها، باورها، عقاید و ایدئولوژی های مشترک افرادی است که (در یک نقطه از جغرافیا، در کنار هم)، تحت عنوان یک جامعه، زیست می کنند. این مقیاس بزرگ از جامعه، خود متشکل از جوامع کوچک تری در قالب طوایف و اقوام مختلف می باشد که خرده فرهنگ نامیده می شود. در جامعه امروز ایران، به سبب ظهور فرهنگ مدرن در جنبه های مختلف زندگی، همچون: معماری، هنر، نوع زندگی افراد جامعه، تغییر ساختارهای اجتماعی و فرهنگی ناشی از آن، و عدم شناخت کافی از رابطه بین بنیان های فرهنگی-اجتماعی جامعه ایرانی، امکان ارتباط افراد و آشنایی با فرهنگ یکدیگر، حتی در مقیاس یک شهر، و یک خردهفرهنگ کاهش یافته و گاه وجود ندارد. لذا در چنین شرایطی افزایش تعاملات، و تلاش در جهت ارتقای آنها در سطح جامعه کوچک تر (اقوام) و جامعه بزرگتر (کشور ایران)، به منظور زنده نگه داشتن فرهنگ اصیل ایرانی و اشاعه آن به نسل های آتی لازم و ضروری می نماید. تعامل افراد از هر قوم، و پیوند خرده فرهنگ های یک جامعه با یکدیگر، علاوه بر امکان حل و یا کاهش بحران بی هویتی و خودباختگی فرهنگی در دنیای معاصر، دارای تاثیرات مثبت اجتماعی بر روان افراد جامعه به لحاظ پاسخگویی به نیاز اجتماعی انسان نیز می باشد. به فراخور بحث حاضر و دیدگاه نگارنده، معماری، به عنوان علم و هنر تولید فضا، می تواند در به تحقق رساندن این هدف و حل معضل پیش رو، مفید باشد. لذا در این پژوهش که با بهره گیری از مطالعات کتابخانه ای و روش توصیفی-تحلیلی صورت گرفته، سعی بر آن است تا با ارائه راهکارها و تدابیر معمارانه در قالب طراحی بناهای فرهنگی، سطح ارتباطات و تعاملات اجتماعی جامعه از هر قوم و ملیتی افزایش یابد.

کلیدواژه ها:

فضاهای فرهنگی ، معماری ، فرهنگ ، اقوام مختلف ، تعاملات و ارتباطات اجتماعی