هویت شهرهای جدید - نقش عوامل طبیعی و مصنوع

[توضیح: مقالات این کنفرانس فقط به صورت چکیده در مجموعه سیویلیکا نمایش شده است] برخورداری از هوای پاک و آفتاب تمیز، نزدیکی با محیط طبیعی و افزایش استاندارد فضای باز برای سکونت موهبتی است که تامین آن از عهده شهرهای متروپل خارج است و این بعد از پایداری محیط زیست تنها در نوشهرها شانس تحقق دارد و باید به عنوان یک استراتژی در نقش دهی آنها ملاک عمل قرار گیرد. انطباق نظم کالبدی شهر یا بستر طبیعی مهمترین اصل پایداری توسعه نوشهرهاست. نفوذ نوارهای سبز خطی در بستر توپوگرافی و در تلفیق با نظم کالبدی در جهت ارتقائ کیفیت و محیط عرصه های عمومی است . در این راستا توسعه پایدار حاوی استراتژی های آمیزش (Transect) و تعامل دو محیط را بوجود می آورد . بدین ترتیب محیط طبیعی و مصنوع طی یک پروسه تدریجی با یکدیگر تبادل ایجاد می کنند که خود عامل شکل گیری هویت ویژه برای سیما و سیلونت نوشهرهاست . این پدیده خود از دیدگاه نظم مرفولوژی می رود که پایگاه هویتی نوینی را بریا نوشهر ها تعریف نماید . از جمله این محتوی مقیاس توسعه است که در تداوم تراکم ویژه حومه نشنینی در حد فاصل محیط طبیعی و کالبد شهری قرار دارد توجه به سیمای زمین و تلفیق آن با محیط کالبدی به عنوان یک اصل در توسعه پایدار و بویژه به عنوان یک فرصت شهرهای جدید مطرح می باشد. همچنین مقاله نگرشی به سایر ابعاد مکان پایدار و حس مکان دارد . شکل گیری نوشهرها از دیدگاه مکان پایدار به ابعاد ماهوی فضا و خس مکان توجه ویژه دراد . هویت در شهرهای جدید پدیده ایست که در ایجاد تعلق خاطر مایبین شهروندان و حمایت از نگرش سبز به توسعه و ایجاد هویت حومه ای و برقرارری تعاملی و فصل مشترک هر چه بیشتر با محیط طبیعی و اکولوژی را می توان از این به بعد ارزیابی نمود. حمایت از ایجاد تنوع هویت مند برای محلات مختلف و هدایت خصلت سیمای شهری با تاکید بر ابعاد ماهوی و بعد معنی با اتکا و بهره گیری از هویت سیمای شهری مادر شهر و منطقه از جمله ابعاد رویه ای توسعه پایدار است که از منظر تحقق پذیری به عهده نظام هدایت و کنترل و راهنمای طراحی نهاده شده است .