بررسی تأثیر مشاهده ی آفرینش جهان هستی بر گردشگر معنوی بارویکرد نهج البلاغه

با سیری در تاریخ و مرور احوال بزرگان علم و اخلاق مشاهده می گردد بسیاری از چهره های پر فروغ جوامع بشری برای نیل به فضایل اخلاقی و دسترسی به معارف عالی بشری و سرچشمه لایزال حقیقت سفرها کرده اند تا نفس سرکش و خام در پیج و خم و فراز و فرودهای زندگی و سفر پخته شود، ناخالصی ها و ناپاکی های جان و روح در پالایشگاه سفر و دیدن اوضاع طبیعت صاف گردد و خشنونت خلق به لطافت اخلاق بدل شود، خود را بشناسد تا به عظمت آفریننده پی برد. به همین دلیل، در کتب آسمانی و اخلاقی و دیوان شعرا، مضمون هایی نیکو و عبارت هایی آموزنده در مورد آثار سفر بر تعالی روح و اخلاق انسان آمده است. پژوهش حاضر با رویکردی توصیفی - اسنادی به بررسی تأثیر مشاهده ی آفرینش جهان هستی بر گردشگر معنوی با رویکرد نهج البلاغه می پردازد. نتایج حاکی ا آن است گردشگر معنوی است که به سفر در زمین و تأمل در باب آفرینش پرداخته و هر لحظه نعمات پروردگار را سپاس می گوید و آثار سفر را از طریق روح و روان جلا داده شده دریافت می کند. در حقیقت این سیر و سلوک عارفانه ای است که بین بنده و معبود شکل گرفته و همه منجر به کمال انسانی می گردد.

کلیدواژه ها:

آفرینش ، جهان هستی ، گردشگری ، گردشگری معنوی ، نهج البلاغه