مدل سازی ساختاری امید به زندگی براساس خودکارآمدی و سبک زندگی با میانجیگری خود مراقبتی بیماران دیابت نوع II

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 435

فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ICPCE01_367

تاریخ نمایه سازی: 11 خرداد 1397

چکیده مقاله:

پژوهش حاضر با هدف مدلسازی ساختاری امید به زندگی بر اساس خودکارآمدی و سبک زندگی با میانجیگری خودمراقبتی دربیماران دیابتی نوع II می باشد. روش پژوهش از نوع همبستگی با رویآورد مدلیابی ساختاری بود. نمونه ایی به حجم 120 نفراز اعضای انجمن دیابت شهرستان بابل به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب و به مقیاس توان خودمراقبتی، پرسشنامه امیدبه زندگیاسنایدر، پرسشنامه استرس ادراکشده، پرسشنامه خودکارامدی شرر و مقیاس سبک زندگی پاسخ دادند. یافته های پژوهش نشانداد که بین سبک زندگی با خودکارآمدی و بین امیدبه زندگی با خودمراقبتی رابطه مثبت وجود دارد؛ بین سبک زندگی و امید بهزندگی با میانجیگری خود مراقبتی و بین خودکارآمدی و امیدبه زندگی با میانجیگری خود مراقبتی رابطه مثبت وجود دارد. تحلیلعاملی مدل؛ برازندگی مدل را مورد تایید قرار داد. نتایج حاکی از تاثیر خودمراقبتی در رابطه بین امید به زندگی با خودکارآمدیو سبک زندگی در بیماران دیابت نوع II بود.

نویسندگان

فاطمه خمسه

کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد ساری

فاطمه گلبراری

کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد ساری

محمدجواد حسین زاده

دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد رودهن