پیش بینی اضطراب مرگ براساس بهزیستی معنوی و ابعاد دلبستگی به خدا در سالمندان شهر شیراز

سالمندی دوران حساسی از زندگی بشر است و توجه به مسایل و نیازهای این مرحله یک ضرورت اجتماعی است. در این دورهسالمندان از عوارض روانی گوناگونی همچون افسردگی، اضطراب، برخوردارند که این اختلالات معلول موقعیت آنان و طرز رفتاراطرافیان با آنها می باشد. یکی از واقعیتهای انکارناپذیر در سالمندی، نزدیک شدن به واقعیت مرگ است. پژوهش حاضربا هدفپیش بینی اضطراب مرگ براساس بهزیستی معنوی و ابعاد دلبستگی به خدا در سالمندان شهر شیرازدر سال 1395 انجام شد.پژوهش حاضر یک مطالعه همبستگی بود و به این منظور 300 نفر از سالمندان با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخابگردید. ابزار بکار رفته در این پژوهش شامل پرسش نامه های دلبستگی به خدا، پرسشنامه بهزیستی معنوی، پرسش نامه اضطرابمرگ تمپلر بود. آزمون فرضیه ها در سطح استنباطی به وسیله آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چند گانه به شیوه همزمانانجام شد. نتایج بدست آمده از آزمون ها نشان داد که سلامت مذهبی به صورت منفی و معناداری قادر به پیش بینی اضطرابمرگ سالمندان می باشد و همچنین از میان ابعاد دلبستگی به خدا بعد اضطراب جدایی قادر بود به صورت مثبت و معناداریاضطراب مرگ را پیش بینی کند. همچنین ابعاد پناهگاه امن، پایگاه امن، ادراک مثبت از خود، ادراک مثبت از خدا، سلامت مذهبی،سلامت وجودی، با اضطراب مرگ رابطه معناداری داشتند. نتیجه گیری: با افزایش دلبستگی به خدا و همچنین افزایش بهزیستیمعنوی ، میزان اضطراب مرگ سالمندان کاهش می یابد، در نتیجه انجام کارهایی که باعث تقویت دلبستگی به خدا و همچنینبهزیستی معنوی در سالمندان می شود ، اضطراب مرگ در آنها را کاهش می دهد.

کلیدواژه ها:

اضطراب مرگ ، دلبستگی به خدا ، بهزیستی معنوی