بررسی رابطه الگوهای ارتباطی خانواده خودکارآمدی با مشکلات بین فردی دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهر بجنورد

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه الگوهای ارتباطی خانواده خودکارآمدی با مشکلات بین فردی دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهر بجنورد میباشد. پژوهش از نظر هدف، کاربردی از لحاظ نوع پژوهش شیوه اجرا توصیفی پیمایشی، از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهر بجنورد به تعداد 536 نفر که 224 نفر طبق فرمول کوکران به شیوه نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شد. داده های این پژوهش توسط سه پرسشنامه الگوی ارتباطات خانواده ریچی فیتزپاتریک 1990 خودکارامدی تحصیلی مک ایلروی بانتینگ 2001 مشکلات بین فردی بارخام همکاران 1996 جمع آوری شده است. برای تجزیه وتحلیل داده ها در بخش آمار توصیفی از میانگین، انحراف معیار محاسبه شاخص های مرکزی پراکندگی در بخش آمار استنباطی برای تجزیه وتحلیل داده ها تعمیم نتایج از آزمون ضریب همبستگی پیرسون رگرسیون با استفاده از نرمافزار آماری spss21 استفاده شد. نتایج نشان داد که بین الگوهای ارتباطی خانواده خودکارآمدی با مشکلات بین فردی دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهر بجنورد رابطه معنی داری وجود دارد در کل دو متغیر الگوهای ارتباطی خانواده خودکارآمدی 92 درصد از مشکلات بین فردی را تبیین میکند

کلیدواژه ها:

الگوهای ارتباطی خانواده ، خودکارآمدی تحصیلی ، مشکلات بین فردی