اثربخشی بازتوانی شناختی با تاکید بر مهارتهای روانی – حرکتی ظریف در اختلال یادگیری ریاضی: مطالعه موردی

زمینه و هدف: اختلال یادگیری یکی از مهم ترین اختلالات دوران کودکی است که توجه بسیاری از روان شناسان را به خود جلب نموده است. در سالهای اخیر روشهای گوناگونی برای تشخیص و درمان اختلالات یادگیری به کار گرفته شده که بازتوانی شناختی یکی از روشهای حاضر است. هدف از این پژوهش مطالعه تاثیر بازتوانی شناختی بر بهبود مهارتهای روانی-حرکتی در اختلال یادگیری ریاضی بود. مطالعه حاضر تک آزمودنی با طرح اندازه گیری مکرر بوده است.روش و یافته ها: یافته های پژوهشی گوناگون بیانگر این هستند که بازتوانی شناختی در بهبود اختلالات یادگیری تاثیرگذار است. این روش مبتنی بر آموزش مهارتهای روانی – حرکتی درشت و ظریف و مهارتهای تعادلی و هماهنگی و مهارتهای شناختیمیباشد. داده های این پژوهش با استفاده از آزمون و مصاحبه بالینی گردآوری شده است. در این مطالعه یک دانش آموز پسر 7 ساله دارای اختلال یادگیری با بهره گیری از فنون بازتوانی شناختی مورد درمان قرار گرفته است و داده ها با روش اندازه گیری مکرر تحلیل گردیده است.نتیجه گیری: نتایج این پژوهش بیانگر این است که درمان بازتوانی شناختی در کاهش نرخ شکستهای دانش آموز طی 12 جلسه سودمند واقع گردیده است.

کلیدواژه ها:

اختلال یادگیری ریاضی ، بازتوانی شناختی ، مهارتهای روانی- حرکتی