اثر بخشی آموزش گروهی سلامت روان بر سر زندگی و رضایت زوجین دارای مشکلات ارتباطی در شهر اصفهان

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی آموزش گروهی سلامت روان بر سر زندگی و رضایت زوجین دارای مشکلات ارتباطی در شهر اصفهان می باشد. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کیله زوجین(والدین) دارای مشکل ارتباطی شهر اصفهان در سال 1398 می باشد که با روش نمونه گیری هدفمند30 زوج(والد) دارای مشکلات ارتباطی(کسب نمره ای بین 34 تا 68 در پرسشنامه مهارت های ارتباطی زوجین کویین دام، (2004 انتخاب و در دو گروه کنترل(15 نفر) و گروه آزمایش(15 نفر) قرار داده شدند. ابزار گرداوری اطلاعات شامل پرسشنامه سرزندگی فردریک و رایان((1997، پرسشنامه رضایت زناشویی اینریچ اولسون((1998، بود. همچنین بسته آموزشی سلامت روان در طی 8 جلسه 90 دقیقه ای بر روی گروه آزمایش اجرا گردید. داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار spss-22، با روش تحلیل کواریانس تجزیه و تحلیل گردید. نتایج به دست آمده نشان داد بین دو گروه کنترل و آزمایش تفاوت معناداری وجود دارد((p≤0.05؛ به عبارت دیگر آموزش سلامت روان باعث بهبود سرزندگی و رضایت زوجین دارای مشکلات ارتباطی شده است. در نتیجه از آموزش سلامت روان برای بهبود رضایت و شادی زوجین می توان استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

رضایت زوجین ، سرزندگی زوجین ، آموزش سلامت روان ، زوجین دارای مشکلات ارتباطی.