اثر بخشی طرح واره درمانی بر خود پنداره تحصیلی و سرمایه های روانشناختی دانش آموزان مقطع متوسطه اول شهر بشرویه

طرح واره الگوی ثابت و درازمدتی است که در دوران کودکی به وجود آمده و تا دوران بزرگسالی نیز ادامه می یابد که با به کارگیری این مدل (طرحواره درمانی) ، افراد می توانند مشکلات خود را به صورت ناهمخوان دیده و در نتیجه برای رهایی، انگیزه بیشتری پیدا میکنند. لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر خود پنداره تحصیلی و سرمایه های روانشناختی دانش آموزان مقطع متوسطه اول شهر بشرویه انجام پذیرفت.این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری پژوهش حاضر از دانش آموزان دختر مقطع متوسطه اول در سال تحصیلی 1397-98 شهر بشرویه به تعداد360 نفر مشغول به تحصیل میباشند. 30 نفراز دانش آموزان به شیوه نمونه گیری نمونه گیری مبتنی بر هدف از بین دانش آموزان دختر پایه نهم انتخاب شدند. 15 نفردر گروه آزمایش و 15 نفردر گروه کنترل قرار میگیرند. گروه آزمایش 10 جلسه90 دقیقه ای باروش طرحواره درمانی آموزش دیدند و گروه کنترل درلیست انتظار قرار گرفتند. گروه ها پرسشنامه خود پنداره تحصیلی یسن چن(( 2006و پرسشنامه پرسشنامه سرمایه روانشناختی لوتانز ( (2007 را به عنوان پیش آزمون و پس آزمون تکمیل کردند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 به روش تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها نشان داد میان گروه طرحواره درمانی و گروه کنترل تفاوت معناداری وجود داشت. براساس نتایج تحلیل بین موردی برای مولفه های سرمایه روانشناختی، آموزش برای دانش آموزان به طور معنیداری مولفه های خودکارآمدی (p =0/002) و امیدواری (p =0/001) دانش آموزان را افزایش داده ولی تاثیر معنیداری بر مولفه های تاب آوری (p =0/116) و خوشبینی (p =0/079) نداشته است. همچنین نتایج نشان داد که خود پنداره تحصیلی در گروه آزمایش قبل و بعد از مداخله دارای تفاوت معنی داری است اما در گروه کنترل این تفاوت مشاهده نگردید.نتایج این مطالعه نشان داد طرحواره درمانی توانست خود پنداره تحصیلی و سرمایه روانشناختی را افزایش دهد. بنابراین دبیران میتوانند برای بهبود خودپنداره و سرمایه روانشناختی در دانش آموزان از این روش بهره بگیرند.

کلیدواژه ها:

طرحواره درمانی ، خود پنداره تحصیلی ، سرمایه های روانشناختی ، متوسطه اول.