بررسی نقش تعدیل گری جنسیت در رابطه بین خودپنداره و درگیری عاطفی درس ریاضی دانش آموزان پایه ی نهم

هدف از این تحقیق، بررسی نقش تعدیل گری جنسیت در رابطه بین خودپنداره و درگیری عاطفی ریاضی دانش آموزان پایه ی نهم شهر یزد بوده است. این پژوهش بر حسب هدف کاربردی همچنین روش پژوهش بر اساس روش گردآوری داده ها توصیفی از نوع همبستگی محسوب میشود. جامعهی مورد مطالعه، کلی6ه ی دانش آموزان پایه ی نهم شهر یزد(9341 نفر) میباشد، که براساس فرمول کوکران، تعداد نمونه محاسبه شد. روش نمونه گیری، خوشه ای چند مرحله ای و گروه نمونه، 426 نفر بوده است. با گردآوری اط6لاعات از طریق پرسشنامه برای تجزیه وتحلیل داده ها مهیا شد. لذا برای سنجش مقیاس خودپنداره ریاضی از پرسشنامه ی مارش (2004) که دارای 5 گویه است استفاده شد. همچنین برای سنجش مقیاس درگیری تحصیلی عاطفی از پرسشنامه توسط کنگ، وونگ و لم (2003) که دارای 22 گویه است استفاده شد. در راستای پاسخ به فرضیه های پژوهشی از روش رگرسیون گام به گام استفاده شده است. نتایج حاکی از آن است که خودپنداره در گروه جنسیتی پسران میتواند پیش بینی کننده ی موفقیت محوری آنها باشد. در رابطه ی میان خودپنداره با سه مولفه ی خستگی، اضطراب و علاقه جنسیت به عنوان متغیر تعدیل گر عمل نکرده و متغیر خودپنداره این روابط را به یک شیوه پیشبینی کرده است.

کلیدواژه ها:

خودپنداره ، درگیری عاطفی ، جنسیت ، موفقیت محوری ، خستگی ، اضطراب ، علاقه.