بررسی هوش کلامی و عملی در بیماران روانی مزمن و عقب ماندگان ذهنی خفیف

هدف پژوهش حاضر، بررسی و مقایسه عملکرد شناختی بیماران روانی مزمن و عقب ماندگان ذهنی خفیف (آموزش پذیر) استان بوشهر بوده است. روش تحقیق به صورت میدانی و از نوع علی مقایسه ای بوده است. بدین منظور از میان بیماران مزمن روانی بهزیستی و عقب ماندگان ذهنی در مجتمع توان بخشی میگلی نژاد بهزیستی استان بوشهر، 60 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند (30 نفر بیماران روانی مزمن، 30 نفر عقب ماندگان ذهنی خفیف). ابزار اندازه گیری در این تحقیق، آزمون وکسلر بزرگ سالان بوده است. یافته ها بر اساس تحلیل واریانس چند متغیری نشان داد که بین هوش کلامی (خرده مقیاس های ریاضیات، تشابهات، و لغات) و هوش عملی (خرده مقیاس طراحی با مکعب ها) بیماران روانی مزمن و عقب-ماندگان ذهنی خفیف (آموزش پذیر) تفاوت معنی داری وجود دارد. نتایج حاصل از پژوهش حاضر بیانگر آن است که هوش کلامی و عملی بیماران روانی مزمن و عقب ماندگان ذهنی خفیف (آموزش پذیر) قابل بررسی است.

کلیدواژه ها:

هوش کلامی ، هوش عملی ، بیماران روانی مزمن ، عقب ماندگان ذهنی خفیف