تعیین سهم جهت گیری زندگی و ویژگی های شخصیتی در پیش بینی احساس تعلق در دانش آموزان دختر

ارتباط و احساس تعلق از جمله نیازهای فطری روانی انسان است، درنتیجه این نیاز به تعلق در هر انسانی به ودیعه گذاشته شده استاحساس تعلق خاطر فراگیر بوده و در تمامی سطوح زندگی همچونگروه ها و نهادها مانند مدرسه توسعه جریان دارد هدف پژوهشحاضر تعیین سهم جهت گیری زندگی و ویژگی های شخصیتی درپی بینی احساس تعلق در دانش آموزان دختر منطقه 4 شهر تهرانبود روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماریشامل تمامی دانش آموزان دختر مقطع تحصیلی متوسطه در منطقه4 شهر تهران در نیمسال تحصیلی اول و دوم 94-1393 بود. از جامعه مذکور تعداد 200 نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفیچندمرحله ای انتخاب شدند آزمودنی ها به مقیاس های جهت گیریزندگی کارور و شییر (1985)، ویوگی های شخصیتی کاستا و مکری(1985) و احساس روان شناسی عضویت در مدرسه گودنو (1993)پاسخ دادند تحلیل رگرسیون چندگانه نشان دادند که جهت گیریزندگی و صفات شخصیت (روان رنجورخویی، برون گرایی، گشودگی دربرابر تجارب، توافق و وظیفه شناسی) احساس تعلق به مدرسه راپیش بینی می کند بررسی های آماری نشان داد که جهت گیریزندگی به صورت مثبت، روان رنجورخویی به صورت منفی و برون گراییو گشودگی در برابر تجارب به صورت مثبت احساس تعلق به مدرسهرا پیش بینی می کنند.

کلیدواژه ها:

احساس تعلق به مدرسه ، جهت گیری زندگی ، ویژگی های شخصیتی