تاٌثیر آموزش مهارتهای زندگی بر شیوه های فرزندپروری مادران

هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی اثر آموزش مهارتهای زندگی برشیوه های فرزندپروری مادران بوده است. روش پژوهش از نوع شبهآزمایشی همراه با پیش آزمون و پس آزمون است. به همین منظوراز بین مادران دانش آموزان مراکز پیش دبستانی شهر بوشهر، 150مادر به صورت نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای انتخاب شدند وبه دو گروه آزمایش و گواه تقسیم گردیدند. بعد از اجرای پیشآزمون در دو گروه آزمایش و گواه، گروه آزمایش 8 جلسه آموزشمهارتهای زندگی با تاٌکید بر شیوه های تربیتی فرزند، هر هفته دونوبت دریافت داشتند. بعداز سه ماه، پرسش نامه شیوه هایفرزندپروری باوم ریند بر روی گروه آزمایش و گروه گواه اجرا گردید.سپس از طریق اجرای آزمون t و تحلیل واریانس یکراهه و روشهای تعقیبی، داده ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج بدین قراراست: اجرای آزمون t بین شیوه های فرزندپروری مادران آموزش دیده و آموزش ندیده تفاوت معنادار در سطح 0/01 نشان داد. نتایج آزمون t بین نمرات مادران گروه آزمایش در مرحله پیش آزمون و پس آزمون در شیوه های سه گانه فرزندپروری، افزایش مثبت نمراتپس آزمون در روش قاطع و اطمینان بخش و کاهش نمرات سهلگیرانه و مستبدانه، نشان داد. نتایج اجرای آزمون تحلیل واریانسبین شغل مادران و شیوه های فرزندپروری برای روش های مقتدرانهو سهل گیرانه معنادارنشده است اما روش مستبدانه معنی دارشدهاست. آزمون تعقیبی توکی این تفاوت بین مادران دارای شغلرسمی و خانه دار نشان داده است و مادران خانه دار مستبدانهترعمل می کردند. نتایج تحلیل واریانس بین سطح سواد مادران وسن آنان با شیوه فرزندپروری، تفاوت معنادار نشان نداد. بین تعدادفرزندان خانواده و شیوه های فرزندپروری مادران، در روشهای سهلگیرانه و مستبدانه تفاوت معنادار نشده است اما برای شیوه قاطع واطمینان بخش، معنادار است. اجرای آزمون تعقیبی توکی این تفاوترا بین خانواده های یک فرزند و دو فرزند نشان می دهد.

کلیدواژه ها:

مهارت های زندگی ، شیوه های فرزندپروری