عوامل موثر در شکل گیری سبک رهبری سیاسی امام خمینی(ره)

حادثه سقوط رژیم پهلوی به رهبری شخصیتی بود که مهمترین ویژگی آن وفاداری به ارزشهای مذهبی است. اهمیت ‏این حادثه در همین است که پس از حاکمیت بیش از نیم قرن دنیا گران و متجددین غربگرا بر حکومت و سیاست ایران ‏و تلاش کگسترده و برنامه ریزی شاه برای طرد و نفی سنت های مذهبی بار دیگر ارزشهای معنوی از نو احیا، شده و ‏گروههای مذهبی به رهبری امام خمینی(ره) موفق به ،تشکیل حکومت اسلامی شدند. هدف مقاله بررسی سبک رهبری سیاسی امام خمینی و عوامل موثر در شکلگیری آن است.روش مورد استفاده در این پژوهش توصیفی-تحلیلی است. فرضیه مقاله براین است که سبک سیاسی امام ترکیبی از ((نماد گرایی سنتی )) و ((عقاید اصلاح طلبی )) با ایجاد مطابقت بین نصوص دینی(سنت ) و مقتضیات زمانی یا تفکر عقلانی درباره سنت و استفاده از آن برای حل مسائل جدید بودوعواملی ‏چون تربیت و رشد درخانواده ای مذهبی، تحصیلات در حوزه های مختلف دینی و عملی، بهره گیری از تجربیات ‏تاریخی و اثر پذیری از بعضی شخصیت های برجسته سیاستمدار مذهبی درشکل گیری این نوع سبک رهبری موثر بوده اند. یافته های پژوهش نشان می دهد که امام خمینی با وجود وفاداری به سنتهای اصیل مذهبی، به ایجاد پاره ای تحولات نوین سیاسی در ایران پرداخت. لذا از یک سو، امام خمینی به کمک استفاده عقلانی و عمل گرا از سنت و مذهب ‏توانست اعتماد به نفس، جرات، شجاعت، نیرومندی سیاسی را به ایرانیان باز گرداند و از سوی دیگر با بهره برداری نوین ‏و عقلانی از سنت و مذهب موفق به تاسییس جمهوری اسلامی ایران شد.

کلیدواژه ها:

امام خمینی ، نوسازی سیاسی ، انقلاب اسلامی ایران ، سبک رهبری ، جمهوری اسلامی