نقش باور خودکارآمدی در پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

نظام های آموزشی در جوامع مختلف همواره درصدد شناسایی عوامل تأثیرگذار بر پیشرفتتحصیلی و ارائه راه کارهایی برای تقویت این عوامل هستند. این عوامل می تواند جزء عواملانگیزشی از جمله، باور خودکارآمدی باشد. نظام های آموزشی در طراحی برنامه های درسی واجرای آن باید به این نکته توجه کنند که باور خودکارآمدی بالا می تواند در پیشرفت تحصیلیمؤثر واقع شود. بدین ترتیب که اگر دانش آموزان از توانایی خود در انجام فعالیت های کلاسیادراک خوبی داشته باشند این ادراک به آن ها کمک می کند تا به ارزش تکالیف یادگیری پی بردهو خودکارآمدی آنان افزایش یابد. هم خودکارآمدی عمومی و هم خودکارآمدی مربوط بهتکالیف خاص به دانش آموزان کمک می کند که با شدت بیشتری در جهت افزایش توانایی خود ورسیدن به موفقیت تلاش کنند. خانواده، دوستان، مدرسه از برجسته ترین عوامل محیطی مؤثر درتحول باورهای خودکارآمدی عمومی و اختصاصی در دانش آموزان است. باور خودکارآمدیافراد براساس ابعاد بزرگی، عمومیت و توانایی تفسیر می شود که هر یک از این ابعاد نتایجعملکردی مهمی را به دنبال دارند. نکته مورد توجه آن است که از طریق آموزش راهبردهاییعمومی از جمله الگوسازی، استفاده از بازخوردهای اطلاعاتی (تجارب شخصی، تجارب جانشینی،ترغیب کلامی و علائم فیزیولوژیکی) و بازآموزی اسنادی می توان هم ادراک خودکارآمدی و همبه واسطه نقش میانجی گری خودکارآمدی با حوزه شناختی پیشرفت تحصیلی را در دانش آموزانافزایش داد. به همین علت در این پژوهش سعی بر آن است به بحث و بررسی نقش باورخودکارآمدی به عنوان یکی از متغیرهای مهم اثرگذار بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پرداختهشود

کلیدواژه ها:

پیشرفت تحصیلی ، راهبردهای انگیزشی ، باورخودکارآمدی