اثربخشی آموزش مهارتهای زندگی مبتنی بر نهج البلاغه بر تسلط بر محیط و ارتباط مثبتدانش آموزان دختر دوره ی متوسطه دوم شهر بیرجند

هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر آموزش مهارتهای زندگی مبتنی بر نهج البلاغه بردو تا از مؤلفه های بهزیستیروانشناختی یعنی بر تسلط بر محیط و ارتباط مثبت دانش آموزان دختر دوره ی متوسطه ی شهر بیرجند در سال تحصیلی1393-94میباشد. دراین پژوهش نیمه آزمایشی، از بین مدارس متوسطه ی دخترانه شهر بیرجند با روش نمونه گیریتصادفی مرحله ای، یک دبیرستان انتخاب و با روش تصادفی ساده 50دانش آموز به عنوان نمونه ی آماری مشخصگردیدند، این تحقیق با الگوی پیش آزمون-پس آزمون و دو گروه آزمایش و گواه انجام شد. پس از اجرای پیش آزمون باگویه های تسلط بر محیط و ارتباط مثبت با دیگران ، مؤلفه های پرسشنامه ی بهزیستی روانشناختی ریف (1998)دانش-آموزان به صورت تصادفی به دو گروه 25نفری آزمایش و گواه منتسب شدند. سپس دوره ی آموزش مهارتهای زندگیبا کمک بسته ی آموزشی مبتنی بر نهج البلاغه محقق ساخته به مدت یکماه در هشت جلسه ی 90دقیقه ای به گروه آزمایشارائه شد و بعد از پایان دوره، پس آزمون برای هر دو گروه آزمایش و گواه اجرا گردید. پس از جمع آوری پرسشنامه ها،داده ها در نرم افزار SPSSوارد و با استفاده از تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل گردید و نتایج استخراج شده از محاسباتآماری و تجزیه وتحلیل داده ها نشان داد که آموزش مهارتهای زندگی مبتنی بر نهج البلاغه بر تسلط بر محیط و ارتباطمثبت دانش آموزان اثر دارد (sig=0/001 ، p<0/05 ) و این آموزش با تأثیر بر این دو مؤلفه باعث ارتقای بهزیستیروانشناختی دانش آموزان میشود. لذا بایستی در دوره های آموزش مهارتهای زندگی که برای نوجوانان برگزار میگرددتوجه خاصی به منابع دینی و مذهبی شده و از ظرفیت این عناصر برای بالا بردن بهره وری دوره های آموزشی استفاده گردد.

کلیدواژه ها:

مهارتهای زندگی ، بهزیستی روانشناختی ، نهج البلاغه ، تسلط بر محیط و ارتباط مثبت با دیگران