بررسی رابطه بین هوش معنوی با اثربخشی برنامه های آموزشیبا رویکرد تلفیقی در مدارس قرآنی

پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه بین هوش معنوی با اثر بخشی برنامههای آموزشی مدارس قرآنی استان خراسانشمالی انجام شده است. روش تحقیق توصیفی _ پیمایشی از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش 380نفر مدیران ومعلمان مدارس قرآنی استان خراسان شمالی میباشد. از نظر روایی، با استناد به جدول تعیین حجم نمونه کرجسی و مورگان و بااستفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای تعداد 193نفر به عنوان گروه نمونه از مدارس قرآنی شهرهای استان انتخاب شده وابزار اندازه گیری پرسشنامه هوش معنوی لیندا هیلد برانت ( 2011)و پرسشنامه اثر بخشی برنامه های آموزشی استفن چو و کریستینباولی (2007 )که هر دو پرسشنامه توسط مدیران و معلمان پاسخ داده شده است. پژوهشگر جهت تعیین روایی و پایایی هر دوپرسشنامه با توجه به استاندارد بودن آنها از نظراستاد راهنما و متخصصان مدیریت بهره برده است و جهت تعیین اعتبار پرسشنامه هااز ضریب آلفای کرنباخ استفاده نموده که در مورد پرسشنامه هوش معنوی 0.888در مورد پرسشنامه اثربخشی برنامه های آموزشی 0.828بدست آمده است که دال بر پایایی پرسشنامه های مذکور میباشد.و تجزیه و تحلیل داده ها آمار توصیفی آن با نرم افزار19 spssو آمار تحلیلی با smart- plsانجام شد. و نتایج نشان داد که بین هوش معنوی و اثر بخشی برنامه های آموزشی ارتباطمعناداری وجود دارد و کلیه متغیرها به غیر از متغیر الهام گرفتن از چشم اندازها و کل نکری با اثربخشی برنامه های اموزشی دارایمقدار بالاتر از 1.96بوده ودر سطح معناداری %95تایید میگردند. و با توجه به مقدار به دست آمده از شاخص GOFیا برازشکلی مدل (عدد 0.759 )حاکی از برازش مناسب و قوی مدل است. و در نهایت پیشنهاداتی در مورد این پژوهش ارائه گردید.

کلیدواژه ها:

هوش معنوی ، اثر بخشی برنامه های آموزشی ، معلمان ، مدیران ، مدارس قرآنی