بررسی و مقایسه اثر بخشی روش تحریک مغز از روی جمجمه با استفاده از جریان مستقیمالکتریکی TDCSو روش ماتریکس در کاهش ولع مصرف مت آمفتامین

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی و مقایسه اثر بخشی روش تحریک مغز از روی جمجمه با استفاده از جریانمستقیم الکتریکی TDCSو روش ماتریکس در کاهش ولع مصرف مت آمفتامین انجام گرفت. روش اجرا: بدینمنظور در میان معتادان که به صورت در دسترس به کلینیک های ترک اعتیاد خورشید و میعاد در شهر کرمانشاه مراجعهکردند نمونه ای به حجم 45نفر به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند و به طور تصادفی در سه گروه 15نفریجایگزین شدند. ابتدا از هر سه گروه پیش آزمون (پرسشنامه سنجش ولع مصرف لحظه ای مواد) گرفته شد، سپس رویگروه اول روش درمانی تحریک مغز از روی جمجمه با استفاده از جریان مستقیم الکتریکی (شامل 15جلسه ده دقیقه ایبا 2میلی آمپربر روی قشر پیش پیشانی پشتی–جانبی به صورت هر روز) اجرا شد و روی گروه دوم پروتکل درمانیماتریکس (شامل 24جلسه یک ساعته به صورت هر روز) اجرا شد و گروه سوم به عنوان گروه گواه هیچ درمانیدریافت نکرده اند ، بعد از اتمام جلسات از هر سه گروه پس آزمون (پرسشنامه سنجش ولع مصرف لحظه ای مواد) اجراشد . روش تجزیه و تحلیل: در این پژوهش از روش تحلیل کوواریانس و آزمون تعقیبی بن فرونی استفادهشد.یافته ها: یافته ها بیانگر اثر بخشی هر دو مدل درمانی درکاهش میزان ولع مصرف مت آمفتامین بود . همچنین نتا یجمقایسه ای نشان داد که روش ماتریکس نسبت به روش تحریک مغز از روی جمجمه با استفاده از جریان مستقیمالکتریکی در کاهش میزان ولع مصرف مت آمفتامین موثرتر است.

کلیدواژه ها:

تحریک مغز از روی جمجمه با استفاده از جریان مستقیم الکتریکی یا ، TDCSماتریکس ، ولعمصرف ، مت آمفتامین