آموزش تکنیک های شناختی – رفتاری به مادران بر کاهش علائم اختلال اضطرابجدایی فرزندان دختر سنین 7تا 12سال شهرستان اصفهان

پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش تکنیک های شناختی – رفتاری به مادران بر کاهش علائم اختلال اضطرابجدایی فرزندان دختر سنین 7تا 12سال شهر اصفهان، انجام گرفت. جامعه آماری مورد بررسی مادران تمام کودکان -12 7ساله دختر شهر اصفهان بودند. از میان آنان 30کودک که دارای ملاک اختلال اضطراب جدایی (DSM-5)بوده و باپرسشنامه علائم مرضی کودکان CSI-4مورد ارزیابی قرار گرفتند، انتخاب گردیده و مادران آنها در دو گروه 15نفریآزمایش و کنترل قرار گرفتند. سپس طی 10جلسه 60دقیقه ای که هفته ای یکبار برگزار گردید تکنیکهای شناختی –رفتاری در مورد گروه آزمایش اعمال شد و در این مدت گروه گواه در معرض متغیر مستقل قرار داده نشد. در پایانجلسات نیز پس آزمون اجرا گردید. آزمون پیگیری نیز یک ماه و نیم بعد از هر دو گروه به عمل آمد. جهت تجزیه وتحلیل داده های پژوهش از آزمون تحلیل واریانس طرح دو راهه با یک عامل مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی استفادهگردید. یافته های حاصل نشان داد که بین نمرات پیش آزمون و پس آزمون و بین پس آزمون و پیگیری دو گروه تفاوتمعناداری وجود دارد. بنابراین فرضیه پژوهش تایید گردید. یعنی آموزش تکنیک های شناختی-رفتاری به مادران بر کاهشعلایم اضطراب جدایی فرزندان دختر سنین 7تا 12سال شهرستان اصفهان موثر بوده است. این یافته ها نشانگر آن استرویکرد شناختی-رفتاری می تواند به مادران کمک نماید تا به نحو موثرتری با کودکان خود رفتار نموده و در نتیجه درواکنش به جدایی از مادر عکس العمل های اضطرابی کمتری نشان دهند.

کلیدواژه ها:

آموزش شناختی-رفتاری ، اضطراب جدایی ، مادران ، کودکان 7-12سال