اثربخشی گروه درمانی شناختی - رفتاری بر باز بودن به تجربه و ارتقا کیفیت روابط بین فردی

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی گروه درمانی شناختی - رفتاری و باز بودن تجربه و ارتقای کیفیت روابط بین فردی بود. پژوهش حاضر از نوع پژوهش آموزشی است جامعه این پژوهش شامل کلیه افرادی که به تمرکز روان شناختی با مجوز رسمی در سال 94 در شهر تهران مراجعه کرده بودند می باشد. از این میان برای گزینش به طور تصادفی 20 نفر انتخاب و پس از سرندسازی در دو گروه قرار گرفتند. و بروش ت ادفی یکی از گروه ها شناختی رفتاری و دیگری گروه کنترل انتخاب شدند. از هر 2 گروه پیش آزمون به عمل آمد و گروه شناختی- رفتاری درمان با رویکرد شناختی -رفتاری در 12 جلسه و در گروه گواه مداخله صورت نگرفت اما گروه گواه بدون هیچ مداخله ای تشکیل شد و در پایان برای هر 2 گروه پس آزمون اجرا شد. اب ار مورد اسرتفاده، پرسش نامه پنج عاملی شخصیت مک کرا و کاستا NEO PI-R و پرسش نامه QRI(کیفیت روابط بین فردی)پیرس بود. داده های بدست آمده برا روش تحلیرل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند . نتایج نشان داد گروه درمانی شناختی رفتاری اثر معنا داری بر بازبودن به تجربه و ارتقا کیفیت روابط بین فردی دارد.