رابطه آموزش های ضمن خدمت کوتاه مدت و بلند مدت با کارآیی شغلی معلمان دوره ابتدایی شهرستان شهریار

هدف اصلی از پژوهش حاضر بررسی رابطه آموزشهای ضمن خدمت کوتاه مدت و بلند مدت با کارآیی شغلی معلمان دوره ابتدایی شهرستان شهریار بوده است. پژوهش حاضر از نظر اهداف کاربردی، از نظر نوع داده های جمع آوری شده کمی و از نظر ماهیت و نوع مطالعه از نوع علی همبستگی می باشد. جامعه آماری در پژوهش حاضر تمامی معلمان زن و مرد دوره ابتدایی شهرستان شهریار. این تعداد مشتمل است بر 2437 نفر. نمونه ها نیز مشتمل است بر تعداد 372 نفر از معلمان زن و مرد جامعه مذکور که با فرمول کوکران به دست آمده است. روش نمونه گیری به صورت نمونه گیری تصادفی طبقه ای بوده است. به منظور بررسی کارآیی معلمان از پرسشنامه ای که توسط کاشانی (1390) تهیه و اعتباریابی شده، استفاده شد. این پرسشنامه کارآیی معلمان را در قالب سه مولفه مدیریت کلاس، ایجاد ارتباط عاطفی با دانش آموزان و ارزشیابی از دانش آموزان می باشد. داده های جمع آوری شده با استفاده از شاخص های آمار توصیفی و همچنین شاخص های موجود در آمار استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در پژوهش حاضر علاوه بر توصیف داده، از آزمون همبستگی اسپیرمن و آزمون مقایسه دو گروهی u مان ویتنی استفاده شد. بر اساس یافته ها ارتباط معناداری بین شرکت در دوره های آموزش ضمن خدمت کوتاه مدت و بلند مدت با کارایی معلمان در تمامی ابعاد وجود دارد و افزایش شرکت در دوره های آموزش ضمن خدمت با افزایش کارایی معلمان همراه است.

کلیدواژه ها:

آموزش ضمن خدمت ، کوتاه مدت و بلند مدت ، کارآیی شغلی