نظریه های ضمنی هوش و جهت گیری های هدف پیشرفت در دانشجویان: اثرات واسطه ای کمال گرایی

مطالعه حاضر الگوی مفهومی نقش واسطه ای کمال گرایی در تاثیر نظریه های ضمنی هوش بر جهت گیری های هدف پیشرفت در دانشجویان را آزمون کرد. تعداد دویست و هشتاد و پنج نفر دانشجوی دختر (2/40 ± 20/64 سال) با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای از دانشگاه مازندران انتخاب شدند و به مقیاس نظریه های ضمنی هوش (ITIS عبدالفتاح و ییتس، 2006) سیاهه کمال گرایی (PI ؛ هیل و همکاران، 2004) و پرسشنامه بازنگری شده جهت گیری های هدف پیشرفت (AGQ-R ؛ الیوت و مورامایا، 2008) پاسخ دادند. یافته ها نشان داد که برنامه مداری و تلاش برای عالی بودن، در تاثیر نظریه ضمنی هوش افزایشی، و نیاز به تایید در تاثیر نظریه ضمنی هوش ذاتی بر جهت گیری های تبحری، نقش واسطه ای داشتند. نظم و سازماندهی و تلاش برای عالی بودن در تاثیر نظریه ضمنی هوش افزایشی بر جهت گیری عملکردی-گرایشی نقش واسطه ای داشتند. تلاش برای عالی بودن در تاثیر نظریه ضمنی هوش افزایشی بر جهت گیری عملکردی-اجتنابی نیز واسطه گر بود.

کلیدواژه ها:

نظریه های ضمنی هوش ، کمال گرایی ، جهت گیری های هدف پیشرفت