بررسی تاثیرآموزش پیش از ازدواج بر انتظارات زناشویی و رغبت به ازدواج دانشجویان مجرد دختر و پسر دانشگاه آزاد اسلامیواحد اهواز

هدف از پژوهش حاضر تعیین تاثیر آموزش پیش از ازدواج بر انتظارات زناشویی و رغبت به ازدواج دانشجویان دختر و پسر مجرد دانشگاه آزاد اهواز بود. نمونه تحقیق شامل 60 نفر (30 نفرگروه کنترل، 30 نفرگروه آزمایش) از دانشجویان دختر و پسر مجرد بود که به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به ابزارهای پژوهش که عبارت بودند از پرسشنامه انتظارات زناشویی امیدوار و همکاران (1388) و پرسشنامه رغبت به ازدواج حیدری (1382) پاسخ دادند. طرح پژوهش از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه بود. پس از گزینش گروههای آزمایش و کنترل، در آغاز برای هر دو گروه پیش آزمون اجرا و سپس مداخله آزمایشی(آموزش پیش از ازدواج) به عنوان متغیر مستقل در 7 جلسه که هر جلسه 90 تا 120 دقیقه به طول انجامید،روی گروه آزمایش اجرا گردید و پس از پایان برنامه آموزشی از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد، سپس پیگیری پس از یک ماه به عمل آمد. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل کواریانس(مانکوا) استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان داد، که فرضیه های پژوهش ما تایید نشدند (p<0/5) تفاوت دانشجویان دختر و پسر گروه آزمایش و گروه گواه از لحاظ انتظارات زناشویی و رغبت به ازدواج معنی دار نبوده ،یعنی در این پژوهش آموزش پیش از ازدواج تاثیری در انتظارات زناشویی و رغبت به ازدواج نداشته است. همچنین بین دانشجویان دختر و پسر از نظر انتظارات زناشویی و رغبت به ازدواج نیز تفاوت معناداری وجود نداشت ،لذا فرضیه های پژوهش رد میشود. . میتوان نتیجه گرفت که عدم تاثیرآموزش قبل ازازدواج بربهبودانتظارات زناشویی ورغبت به ازدواج دراین پژوهش ممکن است به دلیل تاثیرعوامل دیگری ازجمله مسایل اقتصادی,بیکاری,عوامل روانشناختی وسازگاری افراد، شکستها وتعارض های حل نشده نیزباشد.وتعمق وتحقیق بیشتری دراین زمینه ضرورت دارد.

کلیدواژه ها:

آموزش پیش از ازدواج ، انتظارات زناشویی ، رغبت به ازدواج