زندگی صوفیانه یا عارفانه

چگونگی نگاه به دین و مذهب و رفتار عملی بر اساس آن یکی از مقوله های مهم در جامعه امروز و کشورهای اسلامی است. امروز بشر بیشتر از گذشته نیاز به دین و معنویت را در خود احساس می کند و راه رهایی از معضلات فرهنگی و اقتصادی، بیکاری، طلاق، بالا رفتن سن ازدواج و پایین آمدن سن طلاق، ناهنجاریهای اجتماعی یا آسیبهای اجتماعی (روابط نامشروع، رابطه دختر و پسر، اعتیاد به قلیان، سیگار و مواد مخدر، خشونت، خودکشی)، امراض روحی و روانی و بسیاری از امراض جسمی، بازگشت به دین معنویت است. لذا سال1979 میلادی 1357)ه.ش) سال آغاز برنامه جدید برای بشر و سال آغاز معنویت دانسته شد. اهمیت مباحث عقیدتی بویژه تصوف و عرفان آشکاراست و در پی آن بودیم تا در این پژوهش مختصربراساس مکتوبات متصوفه و عرفاء و منابع اصیل اسلامیتصوف و عرفان حقیقی را از غیر حقیقی آن باز شناخته تا بتوانیم سبک زندگی را براساس آن پی ریزی نماییم که صوفیانه باشد یا عارفانه و نتیجه گرفتیم که در مسیر قرب الهی که هدف نهایی خلقت بشر و بعثت انبیاست،تصوف و عرفان یکی است و عرفان حقیقی همان عرفان قرآنی است. و پیر و مرشد ما در مسیر تهذیب نفس و ثمره تهذیب نفس یعنی کسب معرفت که- دو مقصد تصوف بود- چهارده معصوم اند و در رتبه بعد علماء وارسته. در ادامه چند راهکار نیز ارایه دادیم. پس از تاکید بر اتحاد سه گانه نخبگان، مردم و مسیولین، در اصلاح معنویت جامعه و ترویج و تقویت اعتقادات صحیح و اصلاح سبک زندگی، نهایی ترین راهکار، تقویت ایمان و پرهیز ازتقلید کورکورانه از نسخه هایی استکه سرچشمه از قرآن و سنت و عقل ندارد.

کلیدواژه ها:

زندگی ، حقیقت تصوف ، عرفان ، اسلام