اثربخشی شفقت درمانی مبتنی بر بخشش بر بهباشی زنان مطلقه

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 729

فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ICPE05_489

تاریخ نمایه سازی: 30 دی 1397

چکیده مقاله:

هدف: روش های درمانی مختلفی برای کاهش اثرات سوء پس از طلاق مانند عزت نفس تخریب شده ،اعتماد از دست رفته وجود دارد هدف از مطالعه حاضر اثر بخشی شفقت درمانی مبتنی بر بخشش بر بهباشی زنان مطلقه بود.روش: پژوهش حاضر کاربردی به روش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه می باشد، جامعه آماری را کلیه زنان مطلقه تحت پوشش کمیته امداد شهر کارون تشکیل می دادند که 20 نفر از زنان مطلقه ای که به دفتر مشاوره کمیته امداد مراجعه کرده بودند، به عنوان نمونه با روش نمونه گیری در دسترس، از میان آنان انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه بهباشی ذهنی کییز((2003 بوده و پکیج آموزشی شفقت درمانی مبتنی بر بخشش برای گروه مداخله آموزش داده شد.یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس تک متغیره نشان داد، بین نمرات بهباشی گروه شفقتدرمانی مبتنی بر بخشش و گواه در مرحله پسآزمون با نسبت F=88/831 با درجه آزادی 1 و 17 در سطح P<0/0001 تفاوت معناداری وجود دارد. بنا بر این شفقتدرمانی مبتنی بر بخشش موجب افزایش بهباشی شده است.نتیجه گیری: از میان شیوه های درمانی مثبت نگر متعددی که وجود دارد، شفقت به خود و بخشش به دلیل تاثیری که بر بهباشی هیجانی، روانشناختی و اجتماعی دارد موجب بهبود و افزایش بهباشی زنان مطلقه می شوند.

کلیدواژه ها:

نویسندگان

مریم شاهنده

استادیار گروه روانشناسی دانشگاه پیام نور

زینب پرده نشین

کارشناسی ارشد روانشناسی اسلامی گرایش مثبت گرا دانشگاه پیام نور