نیم نگاهی به شخصیت و فرسودگی شغلی

دنیای امروز دنیای توجه به انسان هاست . انسان هایی که سرمایه های واقعی سازمانها هستند. منابعی که بدون حضورشان ، سازمان تنها چهار دیوار و دو تا پنجره و یک در بسته است . بنابراین توجه به سلامت روان کارکنان در کنار توجه به سلامت جسم ، بایستی بیشترین دغدغه ی مدیران و سرپرستان باشد . در درسهایی که خوانده ایم بارها و بارها شنیده ایم که یک کارگر خوشحال ، یک فرد سازنده و مولد است . بارها شنیده ایم و خوانده ایم اما چندبار این مفهوم را پیاده کرده ایم ؟ آیا براستی سلامت کارکنان اولویت نخست مدیران و سرپرستان ماست ؟ در این مقاله نیم نگاهی انداخته ایم به مقوله ی شخصیت و فرسودگی شغلی و رابطه ای که بین این دو وجود دارد . امید که به عنوان مدیران فردا روز ، چشم هایمان را بشوییم و از زاویه ی دیدی دیگر از کنج چشم های باور ، نگاهی ژرف به این دغدغه ی ذهن پرسشگر بیاندازیم.