بررسی رابطه میان مولفه های ساختاری کارآفرینی و ایجاد اشتغال (مطالعه موردی:دانشگاه جامع علمی کاربردی استان کرمان)

کشور ایران، به رغم داشتن جمعیتی مستعد و برخورداری از منابع طبیعی فراوان، از تولید، درآمد و رفاه نسبتا پًایینی برخوردار است و شمار قابل توجهی از نیرو های تحصیل کرده از امکان اشتغال بی بهره اند. از آنجا که تقویت کارآفرینی و ایجاد بستر مناسب برای توسعه آن از ابزار پیشرفت اقتصادی و ایجاد اشتغال کشورها به ویژه کشورهای در حال توسعه می باشد، در تحقیق حاضر به بررسی رابطه میان مؤلفه های ساختاری کارآفرینی (خلاقیت و نوآوری، فناوری اطلاعات و ارتباطات و بهره وری نیروی انسانی) و ایجاد اشتغال پرداخته ایم. جامعه آماری مورد مطالعه این پژوهش کارآفرینان دانشگاه جامع علمی کاربردی استان کرمان می باشد. جمع آوری داده ها با استفاده از پرسشنامه استاندارد و به روش نمونه گیری تصادفی ساده انجام گرفت. پایایی پرسشنامه به روش آلفای کرونباخ 0/89 بدست آمد. همچنین به منظور تجزیه وتحلیل داده های جمع آوری شده از آمار توصیفی و استنباطی استفاده گردید. در سطح آمار توصیفی از شاخص های آماری نظیر میانگین، انحراف معیار، فراوانی، درصدفراوانی، و در سطح آمار استنباطی از آزمون های کندال و اسپیرمن استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که بین مؤلفه های ساختاری کارآفرینی و ایجاد اشتغال رابطه مثبت و معناداری وجود داشت.