بررسی رابطه بین سرمایه اجتماعی و توسعه مدیریت دانش سازمانی (مطالعه موردی: شهرداری مرکزی تهران)

هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی چگونگی ارتباط بین سرمایه اجتماعی و مدیریت دانش سازمانی و مورد آزمون قرار دادن میزان اثرپذیری مدیریت دانش از سرمایه اجتماعی در واحدهای نه گانه شهرداری مرکزی تهران می باشد. این تحقیق، توصیفی پیمایشی و از نوع همبستگی و روش جمع آوری داده ها، کتابخانه ای میدانی است. بدین منظور جهت جمع آوری داده ها، از پرسشنامه های استاندارد مدیریت دانش فیلیس (2000) و سرمایه اجتماعی ناهاپیت و گوشال (1998) استفاده شده است. پایایی آزمون توسط روش آلفای کرونباخ با ضریب 0/911 برای مدیریت دانش و 0/947 برای سرمایه اجتماعی مورد تایید قرار گرفته است. حجم جامعه (پرسنل شهرداری مرکزی تهران) 250 کارمند بوده که حجم نمونه با توجه به جدول مورگان 152 مورد می باشد و همین تعداد پرسشنامه توسط محقق با شیوه نمونه گیری خوشه ای در واحدهای نه گانه شهرداری توزیع گردیده و از این تعداد، 30 پرسشنامه توسط دو واحد مالی اداری و حراست تکمیل نشده است. همسو با فرضیات پژوهش برای بررسی ارتباط میان سرمایه اجتماعی و مدیریت دانش از آزمون ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد که ضرایب همبستگی نشان می دهند که همواره بین مدیریت دانش و سرمایه اجتماعی در واحدهای برنامه و بودجه، برنامه ریزی و روابط عمومی رابطه معنی داری وجود داشته است. همچنین نتایج آزمون میانگین حاکی از آن است که در شهرداری مرکزی تهران سرمایه ی اجتماعی و مدیریت دانش در سطح مطلوبی قرار ندارند. لذا برای ارتقای مدیریت دانش در سازمان می بایست سطح سرمایه اجتماعی درون سازمانی را افزایش داد.

کلیدواژه ها:

سرمایه اجتماعی ، سرمایه ارتباطی ، سرمایه شناختی ، سرمایه ساختاری ، مدیریت دانش