بررسی کاربرد و قدرت مدل های مختلف (رولینگ لوجیت و اسپرینگیت) در پیش بینی ورشکستگی شرکت ها

پیش بینی ورشکستگی می تواند با ارائه هشدارهای لازم، شرکت ها را نسبت به وقوع ورشکستگی هشیار تا در فرصت مناسب بتوانند دست به اقدامات متقتضی بزنند. در 40 سال اخیر موضوع پیش بینی ورشکستگی یکی از موضوعات عمده پژوهشی در ادبیات مالی تبدیل شده است. تحقیقات آکادمیک زیادی تلاش کردند بر اساس اطلاعات موجود و تکنیک های آماری، بهترین مدل های پیش بینی ورشکستگی را کشف کنند و نه تنها در کشورها ی توسعه یافته بلکه در کشورها ی در حال توسعه پژوهشگران به منظور ساخت مدل های جدید، تلاش های زیادی نموده و مدل های پیش بینی متعددی نیز با توجه به محیط های اقتصادی و مالی مختلف، ارائه داده اند. تاکنون مدل های متعددی برای پیش بینی ورشکستگی ارائه شده است که با توجه به این که توافق جامعی در مورد این که کدام یک از مدل ها توانایی بهتری در پیش بینی دارند، وجود ندارد، بطورکلی هدف این مطالعه بررسی قدرت پیش بینی هر کدام از مدل های رولینگ لوجیت و اسپرینگیت و مقایسه توانایی آنها در پیش بینی ورشکستگی شرکت های فلزی بورس اوراق بهادار تهران طی سال های 83 تا 87 می باشد. در مدل رولینگ لوجیت ابتدا با استفاده از روش تحلیل عاملی تعداد 11 متغیر (نسبت های مالی) به 4 عامل کاهش یافت و سپس این 4 عامل به همراه دو شاخص مقیاس های حسابرسی و احتمال ورشکستگی سال قبل وارد مدل رگرسیون لجستیک شدند. برای مدل اسپرینگیت نیز با وارد نمودن چهار شاخص معرفی شده به مدل و به کارگیری آزمون کاپا توانایی پیش بینی ورشکستگی شرکت ها تعیین شد. بطور کلی یافته ها نشان داد، برای هر سه سال قبل از ورشکستگی، مدل رولینگ لوجیت در مقایسه با مدل اسپرینگیت دارای دقت بالاتری در پیش بینی ورشکستگی شرکت ها را دارد.

کلیدواژه ها:

مدل رولینگ لوجیت ، مدل اسپرینگیت ، ورشکستگی