نقش همزیستی میکوریزی در رشد، میزان پراکسیداسیون لیپید و فعالیت برخی آنزیم های آنتی اکسیدان در گیاه پسته (Pistacia vera) تحت تنش کادمیوم

کادمیوم عنصری غیر ضروری و سمی برای گیاهان است که از منابع متعددی وارد خاک می شود. کودهای فسفردار یکی از منابع عمده آلودگی کادمیوم به حساب می آیند. با توجه به اهمیت اقتصادی قابل توجه پسته و اثرات سوء ناشی از تنش کادمیوم که بیشتر ناشی از مصرف کودها در مناطق پسته کاری است، راهکارهای افزایش تحمل گیاه در این مناطق باید مورد توجه بیشتری قرار گیرد. در این مطالعه اثر قارچ Glomus mosseae، بر رشد و فعالیت برخی آنزیم های آنتی اکسیدان تحت تنش کادمیوم در گیاه پسته (Pistacia vera) رقم احمد آقایی بررسی گردید. آزمایش به صورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملا تصادفی انجام شد. نیمی از گیاهان مطالعه شده با قارچ Glomus mosseae تلقیح شدند. تیمار کادمیوم با استفاده نیترات کادمیوم و در غلظتهای 0، 200، 600 و 1000 میلی گرم در لیتر، در آب آبیاری اعمال شد. نتایج نشان داد که درصد آغشتگی میکوریزی در تیمار شاهد بیشتر از تیمار آلوده به کادمیوم بود. در همه گیاهان شاهد و تیمار شده با کادمیوم، شاخص های رشد گیاهان میکوریزی از گیاهان غیرمیکوریزی بیشتر بود. تنش کادمیوم موجب افزایش میزان پراکسیداسیون لیپید و مقدار مالون دآلدئید (MDA)، فعالیت پراکسیداز (POD) و آسکوربات پراکسیداز (APX) گردید، اما میزان MDA، فعالیت POD و APX در گیاهان میکوریزی کمتر از گیاهان غیر میکوریزی بود. نتایج این مطالعه حاکی از آن است که تلقیح گیاه پسته با قارچ Glomus mosseae میتواند با تاثیر بر رشد و تغییر فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان موجب کاهش تنش اکسیداتیو گردیده و می تواند روش مناسبی برای بالا بردن مقاومت گیاهان پسته در برابر تنش ناشی از کادمیوم و بهبود پارامترهای مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی باشد.

کلیدواژه ها:

تنش اکسیداتیو ، فلز سنگین ، Glomus mosseae