راهبردهای عملیاتی در کاهش ریسک تعهدات طرفین در احداث کریدورهای ترانزیتی

با عنایت به نام گذاری سالهای اخیر از سوی مقام معظم رهبری (دام ظله) به عنوان اقتصاد مقاومتی این مقاله در خصوص یکی از سیاستهای کلی اقتصاد مقاومتی مبنی بر استفاده از موقعیت سرزمینی، افزایش مبادلات بینالمللی و ترانزیت میباشد. ایجاد و فعال نمودن کریدورهای بین المللی و ترانزیتی از راهبردهای اساسی برای تبدیل مزیت موقعیت جغرافیایی کشور به منافع بالفعل اقتصادی و اجتماعی است و بنا به اهمیت موضوع، در سیاستهای کلی بخش حمل ونقل (مصوب (1379، سیاستهای کلی اقتصاد مقاومتی (مصوب (1393 و سیاستهای کلی برنامه ششم توسعه (مصوب (1394 بر موضوع ترانزیت و حمل ونقل بین المللی تاکید بسیار شده است. زمانی که احداث مسیر جدید (ریلی یا جاده ای) برای امکان حمل ونقل بین المللی و ترانزیت بین دو یا چند کشور مطرح میشود، توافق نامه های بینالمللی بین کشورهای مسیر برای اجرای مشترک آن و نحوه فعالیتهای ترابری تنظیم میگردد. گاهی یک طرف در اجرای تعهدات خود کوتاهی میکند و ایجاد کریدور جدید و عملیات حمل ونقل بین المللی و ترانزیت به نتیجه نمیرسد یا نتایج حاصله به مراتب کمتر از منافع پیشبینی شده اولیه میشود. در مقاله حاضر سعی گردیده است با بیان تجاربی در این خصوص و تحلیل ریسکهای آن، راهبردهایی عملیاتی برای کاهش ریسک تعهدات طرفین در احداث کریدورهای ترانزیتی پیشنهاد گردد.

کلیدواژه ها:

کریدور ترانزیتی ، حمل ونقل بین المللی ، راهبردهای عملیاتی ، کاهش ریسک ، تعهدات طرفین