رابطه مدیریت کیفیت جامع با نوآوری در دانشگاه ها

هدف از این مطالعه بررسی ارتباط بین مدیریت کیفیت جامع با نوآوری در دانشگاه های آزاد شهر تهران بود. مطالعهحاضر از نوع همبستگی و علی مقایسه ای است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه اساتید دانشگاه های آزاد شهر تهران بود.نمونه گیری انجام شده به صورت خوشه ای چند مرحله ای بود که نمونه نهایی شامل 157 مورد ارزیابی قرار گرفت. برایسنجش نوآوری و مدیریت کیفیت فراگیر از پرسشنامه محقق ساخته استفاده گردید. پس از اجرای سیاهه نوآوری براساس نقطه برش تعیین شده (بر اساس میانگین کل) شرکت کننده ها به سه دسته گرایش به نوآوری بالا (نمره کسب شدهبالاتر از 50)، متوسط (نمره کسب شده بین 25 تا 50) و پایین (نمره پایین تر از 25) تقسیم شدند. داده ها با استفاده ازآنالیز واریانس چند راهه، ماتریس همبستگی و رگرسیون چند متغیری مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که بینسه گروه با سطح نوآوری متفاوت در خرده مقیاسهای مدیریت جامع فرآگیر تفاوت معناداری وجود دارد. به طوری کهتفاوت دو گروه دارای نوآوری بالا با نوآوری پایین در همه خرده مقیاس های مدیریت جامع فراگیر (P<0/05) معناداربود. همچنین نتایج رگرسیون چندگانه نشان داد که به طور کلی نمرات مدیریت جامع فرآگیر، نوآوری را پیش بینی می-کنند و تحلیل رگرسیون نشان داد که ضرایب استاندارد رهبری و مدیریت منابع انسانی و تمرکز بر هدف انسانی برایپیش بینی نوآوری معنادار است. با توجه به نتایج به دست آمده، مدیریت جامع فراگیر می تواند به عنوان یک فلسفهمدیریت در جهت ایجاد نوآوری آموزشی مورد نظر قرار گیرد و در این زمینه دارای تلویحات مهمی باشد.

کلیدواژه ها:

کیفیت جامع ، نوآوری ، تغییر