اثربخشی آموزش مهارتهای ارتباطی بر پرخاشگری زنان دارای تعارض زناشویی

هدف از این پژوهش، بررسی تأثیرآموزش مهارتهای ارتباطی بر کاهش پرخاشگری زنان دارای تعارض زناشویی بود. در این پژوهش از روش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل استفاده شده است. جامعه آماری مشتمل بر زنان مراجعه کننده به خانه سلامت منطقه 4 تهران در سال 1393 میباشد. افراد شرکت کننده پژوهش حاضر با روش نمونهگیری در دسترس در پی یک فراخوان 36 نفر انتخاب شدند که به صورت تصادفی 18 نفر از مراجعین در گروه آزمایش و 18 نفر در گروه کنترل قرار گرفتند. ابزار استفاده شده در این پژوهش پرسشنامه پرخاشگری ویلیامز و همکاران بود. روش اجرا در این پژوهش به این ترتیب بود که پس از انتخاب آزمودنیها، ابتدا دو گروه مورد پیش آزمون قرار گرفتند؛ سپس آزمودنیهای گروه آزمایش به صورت گروهی، مورد آموزش مهارت ارتباطی قرار گرفتند ولی به گروه کنترل آموزشی داده نشد. پس از پایان دوره هر دو گروه مورد سنجش مجدد پس آزمون قرار گرفتند. سپس نتایج بدست آمده با استفاده نرم افزار SPSS ورژن 20 و روش کوورایانس مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که آموزش مهارتهای بین فردی بر کاهش پرخاشگری زنان تأثیر معنی داری دارد

کلیدواژه ها:

مهارتهای ارتباطی ، پرخاشگری ، زنان دارای تعارض زناشویی