نقش زنان در ادبیات پایداری با تکیه بر رمان ارضالانبیاء

ادبیات پایداری از گذشته تاکنون بیانگر رشادت و مقاومت های مردان و زنان پرتلاش در برابر بیداد داخلی و یا تجاوز بیرونی می باشد، بنابراین تمامی آثاری که در دو شاخه نظم و نثر به جنگ تاریخ ملت ها پرداخته، در قلمرو ادبیات پایداری جای دارد. آنچه که در زمینه ادبیات پایداری نوشته شده اغلب در ارتباط با مردان و میدان جنگ است؛ اما در این زمینه نمیتوان حضور زنان نستوه را نادیده انگاشت؛ لذا توجه به ادبیات پایداری با نگاهی اسلامی مورد توجه نویسندگان معاصر قرار گرفته است، نویسندگانی که خود شاهد حضور پررنگ این ملت رنج دیده به ویژه زنان در جریان مقاومت می باشند. نجیب الکیلانی از پیشگامان ارایه داستان ها و رمان هایی با مضمون اسلامی در حوزه مقاومت و پایداری است، او با استفاده از هنر رمان نویسی سعی نموده که تجلی گر، رشادت های مردم مبارزی باشد که علیه استعماگران به پاخاسته اند در میان این مبارزان سهم فراوانی را به زنان مسلمان که هم پای مردان مبارزه میکنند و بر عقیده و مذهب خود پافشاری میکنند، اختصاص داده است.لذا در این مجال برآنیم که با استفاده از روش توصیفی و تحلیلی و با تکیه بر رمان ارضالانبیاء به تحلیل مقاومت های زنان مبارز و امدادگر (نجلا و ضحی) برای آزادی وطنشان بپردازیم که نتایج بدست آمده حاکی از این است که زنان در روند ادبیات پایداری به دو دسته تقسیم می شوند: دسته ی اول زنانی که سلاح بدست گرفته و دوشادوش مردان در جبهه ها گام بر میدارند و دسته دوم زنانی که در پشت جبهه های نبرد با کمک به محرومان و هم نوعان خود در یاری رساندن به تحقق هدفی والا (آزادی وطن) تلاش میکنند

کلیدواژه ها:

زن ، ادبیات پایداری ، نجیب الکیلانی ، ارض الانبیاء