بررسی تحلیلی شخصیت حضرت عباس (ع)، به عنوان نماد مقاومت و پایداری، در شعر برخی از شاعران قرن سیزدهم هجری

قیام امام حسین (ع) به عنوان الگوی بخش مقاومت در سراسر جهان، همواره مورد توجه شاعران و نویسندگان ادبیات پایداری در بین ملل مختلف قرار گرفته است. از جمله شخصیت هایی که در این قیام بزرگ، به عنوان نمای ایستادگی و مقاومت مورد توجه قرار گرفته است، شخصیت حضرت عباس (ع) می باشد. شاعران معاصر عربی که در زمینه ی ادبیات پایداری و متعهد فعالیت کرده اند، از این شخصیت مبارز و انقلابی غافل نبوده و در اشعارخود به جنبه های مختلف شخصیت ابوالفضل (ع) پرداخته اند، مقاله ی حاضر با روش توصیفی- تحلیلی به بررسی و تحلیل اشعار عربی پنج شاعر اواخر قرن سیزدهم (شیخ صالح تمیمی، صالح حجی کبیر، شیخ حسن قفطان، سید حیدر عطار و سید راضی قزوینی)، درباره ی شخصیت این مبارز دینی پرداخته است. یافته های پژوهش حاکی از آن است که مسایلی مانند مبارزه با ظلم و ستم، استقامت و پایداری در میدان کار زار، شهادت و شهادت طلبی حضرت عباس، شجاعت حضرت و حامی پشتیبان امام حسین (ع) و پناه اهل خیمه از جمله ویژگی های منحصر به فرد حضرت عباس (ع) است که در شعر این شاعران به خوبی منعکس شده است.

کلیدواژه ها:

ادبیات پایداری ، شعر عاشورایی ، ابوالفضل العباس (ع) ، شعرای قرن سیزدهم هجری (شیخ صالح تمیمی ، صالح حجی کبیر ، شیخ حسن قفطان ، سید حیدر عطار)