صبر و پایداری و ارتباط آن با خشنودی و امید در غزلیات حافظ

ادبیات پایداری، دارای مولفه ها و مضامینی است که بیانگر ارزش های مقاومتی است،این مولفه ها میتوانند در نمودهایی چون مبارزه با دشمن خارجی و مبارزه با هواهای نفسانی، تجلی پیدا کنند. برای رسیدن به پایداری، نیاز به پیش نیازهایی است که برخی از آنها روحی و درونی است. صبر از جمله این موارد می باشد. این مقاله صبر را از نوع عرفانی و نوع اجتماعی آن، در دیوان حافظ مورد بررسی قرار می دهد. بسآمد واژه صبر و چگونگی بکارگیری این واژه را در اشعار مشخص میکند و ارتباط آن را با امید و خشنودی تحلیل میکند و چگونگی ارتباط آن با پایداری در اشعار خواجه شیراز بررسی می نماید

کلیدواژه ها:

صبر پویا ، حافظ ، پایداری ، خشنودی ، امید