شعر پایداری و روانشناسی مثبت نگر

هنگامی که یک ملت یا جامعه به مبارزه با عوامل استبداد داخلی یا خارجی بر می خیزد، از سروده ها و نوشته هایی بهره می گیرد که ادب پایداری یا مقاومت نام دارد. البته ادبیات مقاومت هر کشور بر اساس فرهنگ آن جامعه متفاوت است و عقاید جامعه زیربنای آن را تشکیل می دهد، اما همگی ملت ها به طور عام در این نوع ادبیات از یک موضوع بهره می گیرند و آن دعوت به مبارزه و پایداری در برابر متجاوزان و دفاع از سرزمین است، حتی مضامینی چون امید، شادی ایثار، از خود گذشتگی، عدالت، وحدت و همدلی، بزرگداشت و ستایش مردم مبارز و دیگر مضامینی که در این نوع ادبیات موج می زند، از نظر روانشناسی رابطه مستقیم با تعالی و احساسات انسانی دارد و میتوان مولفه های روان-شناسی مثبت نگر را در این نوع از ادبیات جستجو کرد. روانشناسی مثبت نگر مارتین سلیگمن که تاریخ آن به حدود سه دهه میرسد، علمی است که به جای توجه به ضعف ها، بیشتر بر نقاط قوت و توانمندی های مثبت انسانی تکیه دارد. سلیگمن بنیان گذار روانشناسی مثبت نگر هیجانات انسان را در سه مسیر حال و آینده و گذشته مطالعه و آنها را دسته بندی میکند. در این مقاله، سعی شده ضمن اشاره به ادبیات انقلاب و روانشناسی مثبت نگر اشعار شاعران انقلاب را از منظری دیگر بررسی، برخی از مولفه های آن را در کلام فرزانگان شعر انقلاب تحلیل کند.

کلیدواژه ها:

ادبیات مقاومت ، شعر انقلاب ، روانشناسی مثبت نگر ، مارتین سلیگمن